Geallieerden (Tweede Wereldoorlog): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 2A02:1811:EC20:3900:21DF:D771:A7F0:A045 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door ErikvanB
Regel 306:
Polen was net zoals veel staten in Midden- en Oost-Europa na 1918-1919 (weer) onafhankelijk geworden. Na precies 123 jaar van [[keizerrijk Rusland|Russische]], [[koninkrijk Pruisen|Pruisische]] en [[Keizerrijk Oostenrijk|Oostenrijkse]] overheersing kwam Polen als de [[Tweede Poolse Republiek]] wederom op de kaart van Europa.
 
Nadat Tsjecho-Slowakije door Duitsland was geannexeerd, begon Duitsland zich weer met Polen te bemoeien. Hitler was het niet eens met de beslissing in Versailles; met name de kwestie rond de [[Poolse Corridor]] en de afgestane gebieden aan Polen na 1919. Al in zijn eerste speeches wilde Hitler een verwerping van het Verdrag van Versailles en hiermee een teruggave van de verloren gebieden. Daar wilde Polen niets van weten; dit land was slechts 21 jaar eerder weer op de kaart verschenen en was niet van plan om zijn soevereiniteit zo maar op te geven. Polen kreeg daarbij steun van GEEN ENKEL LAND ze hadden een contract met Groot-britainne en Frankrijk maar die twee landen kwamen nooit tevoorschijn en wij moesten alleen vechten tegen Duitsland en later sovjetGroot-unieBrittannië. Deze relatie was ook het begin van het Geallieerde bondgenootschap, waarbij Frankrijk overigens al sinds de [[Pools-Russische Oorlog (1919-1921)]] militaire steun en advies had geleverd aan de jonge republiek.
 
Toen Hitler aan de macht kwam in 1933-1934, was Duitsland nog steeds gebonden aan het kleine leger dat bepaald was door Versailles. Om eventuele Poolse interventie in de Duitse politiek tegen te gaan en om Polen de schijn te geven dat ze veilig waren, besloot hij om een niet-aanvalsverdrag met Polen te tekenen.