Xylofoon: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
info bij elkaar |
||
Regel 15:
De '''xylofoon''' is een [[muziekinstrument]] behorend tot het [[stemmen (muziek)|gestemde]] [[Slaginstrument|slagwerk]] dat bestaat uit een reeks [[hout]]en staven die zijn opgehangen aan een op een frame gespannen touw. De naam komt van het [[Grieks]]e ''xylon'', dat 'hout' betekent. Onder iedere toets kan een [[Klankholte|resonator]] hangen om de grondtoon te versterken. Omdat de toonhoogte (onder andere) afhangt van de lengte van de toets, zijn de laagste toetsen langer dan de hoogste (hetzelfde geldt voor de resonatoren). De concertxylofoon bestaat uit twee rijen staven: de achterste rij correspondeert daarbij met de zwarte toetsen van de [[piano (instrument)|piano]] en de voorste met de witte. Het instrument is daarmee [[chromatisch]]. Het instrument wordt bespeeld met [[stok (slagwerk)|stokken]] met een harde kop van rubber, hout of kunststof.
Onder andere in het [[Orff-Schulwerk]] is de xylofoon ook bekend, vaak heeft het instrument daar echter een beperkt bereik. Er zijn verschillende stemmingen, zoals de sopraan- alt- en basxylofoon. De meeste xylofoons op scholen zijn niet chromatisch omdat de aanschaf daarvan nogal duur is
Historici geloven dat het instrument vanuit Azië naar Afrika is gegaan, de oudste gevonden variant is uit de 9e eeuw na Christus. In 1523 beeldt Hans Holbein een skelet af als xylofoon, waarbij de ribben de verschillende tonen voorstellen. In 1511 had de Duitse organist Arnold Schlick het instrument al benoemd in ''Spiegel der Orgelmacher und Organisten'', waar het ''houten lach'' werd genoemd.
| |||