[[Bestand:The Stranglers (band).JPG|thumb|The Stranglers in 2013.]]
Als manager van de punkgroep [[Sex Pistols]] zet McLaren in 1976 een handige mediacampagne op touw die onder het rebelse deel van de Britse jeugd massale navolging vindt. De stijl van de Sex Pistols is niet uniek, maar leunt zwaar op de ongepolijste gitaarrock van Amerikaanse groepen als de [[Stooges]], de Ramones en de [[The New York Dolls|New York Dolls]]. Met terugwerkende kracht worden ook deze artiesten tot de punk gerekend (alhoewel de Ramones drie jaar voor de Britse punk begonnen).
=== De hoogtijdagen ===
In het kielzog van de Sex Pistols begonnen talloze Britse jongeren hun eigen punkband.
Punk brak pas echt door in Engeland na een concert van The Ramones. Een van de eerste punkplaten was ''Live at the Roxy WC1'' met een aantal van de eerste punkrockbands. Er is ook een documentaire, ''The Punk Rock Movie'' (Don Letts, 1978), uit deze beginperiode in Engeland.
Als reden voor het succes van de punk worden vaak de sociale omstandigheden in het Verenigd Koninkrijk genoemd (stakingen, werkloosheid en dergelijke). Het optimisme van de hippiegeneratie heeft voor veel jongeren afgedaan. Ze voelen zich genegeerd en niet serieus genomen. Punk is een uitlaatklep voor dergelijke frustraties. Zonder enige kennis van muziekachtergronden beginnen veel jongeren een bandje. Punkliedjes bestaan zelden uit meer dan drie verschillende akkoorden. De zang is hard. De punks dragen gescheurde kleding en tightpants (strakke broek) en gebruiken scheermesjes en veiligheidsspelden als sieraden.
