Green Party of England and Wales: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 28:
Ondertussen kreeg de partij meer electorale invloed. Bij de parlementsverkiezingen van [[1987]] versierden de 133 groene die kandidaat waren voor het ambt 87.753 stemmen (gemiddeld 1,3%), een verbetering ten opzichte van 1983. De partij kreeg de twee daarop volgende jaren een stijgend ledental en toenemende media-aandacht. De ontwikkelingen vielen samen met de groeiende bezorgdheid over het milieu die volgde na de [[kernramp van Tsjernobyl]] in [[1986]] en bezorgdheid over [[Halogeenalkaan|halogeenalkanen]].
 
De partij genoot van nog meer succes. De 'Campaign for Real Democracy' die de partij lanceerde, maakte het mogelijk om een rol te spelen in de campagne tegen de hoofdelijke omslag. Het grootste succes van de partij ooit kwam er in [[1989]] bij de [[Europese Parlementsverkiezingen]]. De Green Party haalde 2.292.695 stemmen en ontving 15% van het totaal aantal stemmen. De Europese Verkiezingen in [[Verenigd Koninkrijk|Groot-Brittannië]] werden gehouden volgens het [[meerderheidsstelsel]]. Terwijl de partij drie zetels kreeg in [[Noord-Ierland]] door [[enkelvoudige overdraagbare stem]], haalde ze in Groot-Brittannië geen enkele zetel. Volgens Derek Wall zou de partij 12 zetels hebben gehaald als de partij aan de verkiezingen had deelgenomen in een ander Europees land, waar [[evenredige vertegenwoordiging]] als kiessysteem gold. Wall schreef deze ''doorbraak'' toe aan een combinatie van de afnemende populariteit van [[Margaret Thatcher]], de reactie tegen de hoofdelijke omslag, het verzet van de [[Conservative Party]] tegen de [[Europese Unie]], ondoeltreffende campagnes van de [[Labour Party (VK)|Labour Party]] en de [[Liberal Democrats]] en een goed voorbereide campagne van de eigen partij. Het feit dat milieukwesties op dat moment zeer prominent aanwezig waren in het politieke reilen en zeilen van het Verenigd Koninkrijk kan aan die lijst worden toegevoegd. Nooit tevoren en nadien hebben groene kwesties de kiezers van het Verenigd Koninkrijk zo beziggehouden als verkiezingsbeslissing.
 
Als resultaat van het succes van de partij traden Sara Parkin en [[David Icke]] meer op de voorgrond in de media van het Verenigd Koninkrijk. Vooral Parkin was in trek als groene woordvoerster. De partij als een geheel kon echter slecht overweg met de nieuwe media-aandacht. In de aanloop naar het partijcongres van [[1989]] stuitte de partij op heel wat kritiek omdat ze bevolkingsverminderingen bepleitte,<ref name=Gurdian18Sep89>'Greens propose 20 million cut in population', ''The Guardian'', 18 september 1989</ref> voorstellen die daarna werden verworpen. De voornaamste politieke partijen waren echter verontrust door de electorale prestatie van de groene partij en namen groene beleidsplannen over om de bedreiging een tegenstoot toe te dienen.<ref name=GPHistory/>