Zuidelijke Nederlanden: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 95.97.225.234 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door ErikvanB |
|||
Regel 7:
Op 6 januari 1579 werd de [[Unie van Atrecht]] opgericht en op 17 mei 1579 werd in de [[abdij van Sint-Vaast]] het Traktaat van Atrecht getekend, waarbij de gebieden van de unie, [[graafschap Henegouwen]], [[graafschap Artesië]] en [[Rijsels-Vlaanderen]], zich aan het begin van de [[Tachtigjarige Oorlog]] verzoenden met [[Filips II van Spanje]] en definitief vrede sloten met [[Alexander Farnese]], hertog van Parma, die ze als [[landvoogd]] erkenden. Hun voorbeeld werd in de loop van het jaar door de steden [[Mechelen (stad)|Mechelen]] en [[Nijvel]] in [[hertogdom Brabant]], en [[Aalst (Oost-Vlaanderen)|Aalst]], [[Geraardsbergen]], [[Bourbourg|Broekburg]] en [[Belle (gemeente)|Belle]] in [[graafschap Vlaanderen]] gevolgd. Hiermee werd de scheiding tussen de [[Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden|latere Noordelijke Republiek]] en de Zuidelijke Nederlanden ingezet.
De Zuidelijke Nederlanden kwamen op zichzelf te staan als gevolg van de afscheiding door de Noordelijke Nederlanden bij de [[Plakkaat van Verlatinghe|Acte van Verlatinghe]] van 1581 op 26 juli waarin Filips
De facto werd de scheiding bewerkstelligd door de [[Beleg van Antwerpen (1584-1585)|Val van Antwerpen]] vier jaar later, in 1585 op 27 augustus. Alexander Farnese, hertog van Parma had de [[Parma's negen jaren|voorgaande jaren]] reeds alle steden in de Zuidelijke Nederlanden heroverd, waartegen de noordelijke geen actie ondernamen. In augustus boekte Parma dan zijn grootste succes met de inname van Antwerpen, de grootste en rijkste stad van de Lage Landen, die door het garnizoen het [[Leger van Vlaanderen]] werd ingenomen. De katholieke godsdienst werd verplicht. Parma forceerde hiermee een definitieve scheiding van de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden. Het prinsbisdom Luik bleef onafhankelijk.
| |||