Congres van Berlijn: verschil tussen versies

De Franse expansieplannen in [[Afrika]] wordenwerden ook aangekaart. Groot-Brittannië en Italië klaagden over de Russische invloed in de [[Middellandse Zee]]. Oostenrijk-Hongarije en Italië waren ongelukkig met de Russische uitbreiding in de [[Balkan (schiereiland)|Balkan]].

De [[Vrede van San Stefano]] werd als eerste gematigd. Rusland werd gedwongen het grootste deel van zijn overwinningen af te staan aan de grootmachten. Bismarck bemiddeltbemiddelde en [[Groot-Bulgarije]] wordtwerd verdeeld onder het Ottomaanse rijk, Servië en Roemenië. [[Bulgarije|Zuid-Bulgarije]], beter bekend als [[Oost-Roemelië]], werd aan de Ottomaanse sultan teruggegeven. Slechts een klein semi-onafhankelijk Noord-Bulgarije bleef over. Oostenrijk-Hongarije werd - tot ongenoegen van Servië - belast met het toezicht op [[Bosnië en Herzegovina]]. Meteen na het congres trokken Oostenrijkse troepen Bosnië en Herzegovina binnen. Daar werden ze niet gezien als bevrijders van het Ottomaanse juk, maar als vijanden. Aan Oostenrijkse zijde vielen vele doden en gewonden. In Wenen wordenwerden allerlei noodhospitalen ingericht, onder andere in het paleis [[Schloss Schönbrunn|Schönbrunn]].

Tegen de wil van het Ottomaanse rijk nam Groot-Brittannië [[Cyprus]] in bezit. Als compensatie voor het Russische verlies werd dat land de [[Kaukasus (gebied)|Kaukasus]] aangeboden. En omdat de Fransen hier een probleem in zagen, werd hun [[Tunesië]] aangeboden. Italië protesteerde hier tegenhiertegen, omdat het grote economische belangen had in Tunesië en dat land zelf als kolonie wenste. [[Thessalië]] werd aan Griekenland gegeven, de [[Dobroedzja]] ging naar Roemenië, maar dat land moest dan wel [[Bessarabië]] afstaan aan Rusland.