Dilemma van de collectieve actie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Addbot (overleg | bijdragen)
k Robot: Verplaatsing van 19 interwikilinks. Deze staan nu op Wikidata onder d:q499215
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 10:
Het free-riderprobleem houdt in dat individuele rationaliteit kan leiden tot collectieve irrationaliteit. Een individu dat rationeel redeneert zegt: “als ik kan profiteren van de veiligheid van de dijken ongeacht hoeveel een ander ervan profiteert, en als ik niet van de veiligheid kan worden uitgesloten, waarom zou ik er dan voor betalen?” Maar als iedereen zo zou redeneren, dan zou er al snel geen geld meer zijn om de dijken in stand te houden. De dijken zullen dan in verval raken en ze bieden dan geen veiligheid meer. Hetzelfde geldt voor bijvoorbeeld het [[openbaar vervoer]]: de [[trein]] rijdt ook als een individuele passagier geen kaartje koopt. Maar wat voor een individu rationeel is om te doen, blijkt collectief irrationeel te zijn. Zou niemand een kaartje kopen, dan kunnen er immers helemaal geen treinen meer rijden.
 
De oplossing van het free-riderprobleem ligt volgens Olson in de rol van de staat. Hij ziet de staat als de instantie die ervoor moet zorgen dat collectieve goederen geproduceerd worden en in stand blijven. De rol van de staat is volgens hem het opheffen van de tegenstelling tussen individuele rationaliteit en collectieve rationaliteitirrationaliteit, door collectieve rationaliteit af te dwingen.
 
== Kritiek op de theorie ==