Anton van Duinkerken: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→‎Biografie: iets meer over zijn stoppen van de priesteropleiding
Regel 24:
 
==Biografie==
Brabander van inborst en Bourgondiër van levensstijl, verhuisdehad hij eerst voor priester gestudeerd. Tijdens deze studie begon hij met schrijven, namaar zichkennelijk uitbeviel dit de rector van het seminarie niet want hij kreeg een priesteropleidingschrijfverbod teruggetrokkenopgelegd. teOmdat hebbenschrijven voor hem wezenlijk belangrijk was raakte hij in een crisis. Vlak voor de priesterwijding verliet hij toen gebroken het seminarie <ref> "De man die de katholieke gemeenschap smoel gaf", Paul van Velthoven, Katholiek Nieuwsblad, nr. 41, 12 oktober 2018, knessay</ref>. Vervolgens verhuisde hij in [[1929]] naar [[Amsterdam]] , als redacteur van het dagblad [[De Tijd (Nederland)|De Tijd]]. Hij werd daar tevens de aanvoerder van de katholieke jongeren die zich verenigd hadden rond het letterkundig tijdschrift ''[[De Gemeenschap]]''. Van Duinkerken werd in die tijd ook bekend door zijn pennenstrijd met [[Menno ter Braak]] over geloof en rede, alsmede door zijn radicale afwijzing van het nationaalsocialisme ('[[Ballade van den katholiek]]').
Evenals [[Simon Vestdijk]] en een aantal andere vooraanstaande Nederlanders die door de Duitse bezetter wegens hun invloed als gevaarlijk werden beschouwd, was hij gegijzeld in het [[kamp Sint-Michielsgestel]]. Hij verbleef er in 1942 bijna acht maanden. Na de oorlog hervatte hij zijn letterkundige en journalistieke arbeid.
Vanaf 1952 tot aan zijn dood was hij hoogleraar Nederlandse Letterkunde aan de [[Katholieke Universiteit Nijmegen]]. De manier waarop Van Duinkerken zijn laatste ziekbed verdroeg heeft volgens [[Michel van der Plas]] ('In de kou') op velen die hem bezochten indruk gemaakt, deels door zijn mildheid en religieus gefundeerd optimisme, deels ook door de afschuwelijke pijn die hij welbewust doorstond, onder andere ten overstaan van [[Jan Engelman]].