Sansculotten: verschil tussen versies

De sansculotte 'gaat altijd te voet ... en leeft zeer eenvoudig met z'n vrouw en kinderen, als hij die heeft, op de 4e of 5e verdieping.'<ref>Ronald de Vries, [http://www.athene.antenna.nl/ARCHIEF/NR03-Parijs/VRIES%20-%20Wijkvergaderingen.htm 'De sans-culotten en hun wijkorganen in revolutionair Parijs'] </ref> Volgens [[Willem Frijhoff]] was de typische sansculotte in Parijs en Marseille een gehuwde man op middelbare leeftijd, die zijn eigen baas is als rentenier, vertegenwoordiger van een vrij beroep, maar veel vaker een winkelier of ambachtsman.

 

* Na juni 1792 -toen de koning en de koningin in een mislukte aanval bedreigd werden door 80.000 sansculotten in het [[Tuilerieënpaleis]]- kreeg de term een meer politieke lading en werd gebruikt voor radicale republikeinen, die zich roerden in de revolutionaire burgergenootschappen en wijkorganen (''assemblées generales'').

*1793 was het jaar van de sansculottes. [[Louis Antoine Saint-Just]] wist de vrees voor een dictatuur van de Parijse sansculotten weg te nemen.<ref>Soboul, A. (1979) De Franse Revolutie II, blz. 266.</ref> De sansculotten verzetten zich tegen de [[girondijnen]]. Op 24 mei besloten de girondijnen een onderzoek te doen naar de anarchie binnen de Commune van Parijs en de activiteiten van de sansculotten. De activiteiten van de sansculotten zouden moeten worden nagegaan en hun leiders voor de rechters gedaagd.<ref>Dowd, D.L. (1966) De Franse Revolutie, p. 109. </ref> Op 26 mei riep Robespierre het volk op tot verzet. Hij spoorde de sansculottes aan om de [[Nationale Conventie]] een lesje te leren.<ref>{{citeer web|url=http://www.republikanisme.nl/burgerschap.html|titel=Burgerschap|website=republikanisme.nl}}</ref> De sansculotten eisten arrestatie van de girondijnen; stemrecht uitsluitend voor sansculotten, een vaste broodprijs, en de oprichting van een revolutionair leger. Geschrokken door de massale demonstraties van de sansculotten raakten de girondijnen op 2 juni 1793 hun macht kwijt. Begin juli waren de sansculotten verantwoordelijk voor de val van de girondijnen, die tegen prijsbeheersing waren. De sansculotten die nu de tribunes van de Conventie bevolken, hadden aanzienlijk aan invloed gewonnen.

* De dood van Marat op 13 juli 1793 was een slag voor de sansculotten. Hij was geliefd bij de sansculotten omdat hij zich om hun lot had bekommerd.

* De [[Cultus van de Rede]] kreeg veel steun van de sansculotten. [[Jacques-René Hébert]], redacteur van "Le Père Duchesne", de krant van de sansculotten, wist hen op zijn hand te krijgen. Aan het einde van het jaar werden 60.000 kapellen en kerken 'genaast". In februari 1794 was er geen enkele kerk in het gehele land meer beschikbaar voor de gebruikelijke religieuze erediensten.<ref>Valk, J.M.M. de (1988) De Franse Revolutie en het secularisatieproces. In: S.W. Couwenberg (red.) Opstand der burgers. De Franse Revolutie na 200 jaar. </ref>

* In het voorjaar van 1794 bemerkte [[Maximilien de Robespierre|Robespierre]] dat zijn invloed bij de sansculotten tanende was. Ze hadden hun leider Hébert verloren. Danton en Desmoulins, die kritiek leverden op het [[Terreur (Franse Revolutie)|Schrikbewind]] werden beschuldigd werden deel uit te maken van een (buitenlandse) samenzwering.

* De [[Franse Revolutie#Thermidor|Thermidorianen]] draaiden een aantal maatregelen terug. De maximumprijzen voor de levensmiddelen werden afgeschaft.

* In januari 1795 riep [[Gracchus Babeuf]] de sansculotten nog eenmaal op tot opstand. [[Charles-Gilbert Romme]], de uitvinder van de [[Franse Republikeinse Kalender|Revolutionaire Kalender]], eiste huiszoekingen naar meel en brood voor iedereen.