Sansculotten: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
voorlopig |
||
Regel 9:
* Het waren de Parijse sansculotten die spontaan in de 48 stadswijken (sections) volksraden (assemblées generales) instelden.
* De sansculotten werden gesteund door de [[Parijse Commune van 1792]] en eisten maximumprijzen en vaste lonen, beperking op eigendom en economische vrijheid.<ref>Soboul, A. (1979) De Franse Revolutie I, p. 223.</ref> De Montagnards en de sansculotten gingen samen en kregen het roer in handen in de [[Nationale Conventie (Frankrijk)|Nationale Conventie]].
* In april 1792 was de [[Eerste Coalitieoorlog]] uitgebroken.
* De [[Montagnards (Frankrijk)|Montagnards]] vertegenwoordigden de sansculotten van Parijs, de winkeliers, de handwerk- en ambachtslieden. De sansculotten werden verdedigd door [[Georges Danton]] en [[Jean-Paul Marat]]. Op 5 september pleitte Danton voor een wet waarbij de sansculotten een kleine vergoeding kregen als zij twee keer per week naar de afdelingsbijeenkomsten gingen en stelde voor om iedere burger een geweer te geven.<ref>Flake, O. (1968) De Franse Revolutie, 1789-1799, p. 138.</ref><ref>Soboul, A. (1975) De Franse Revolutie dl I, 1789-1793, p. 283.</ref>▼
* Op 10 augustus 1792 hadden de sansculotten een belangrijke inbreng bij de [[Bestorming van de Tuilerieën]].
▲* De [[Montagnards (Frankrijk)|Montagnards]] vertegenwoordigden de sansculotten van Parijs, de winkeliers, de handwerk- en ambachtslieden. De sansculotten werden verdedigd door [[Georges Danton]] en [[Jean-Paul Marat]]. De sansculotten deden hun stem gelden en eisten vaste prijzen. Het gebrek aan betaalbare levensmiddelen deed hen op 4 september 1792 opnieuw in opstand komen. Ze eisten van de Conventie dat deze hardere maatregelen nam, de instelling van de Terreur ter bestrijding van de contrarevolutie. Op 5 september pleitte Danton voor een wet waarbij de sansculotten een kleine vergoeding kregen als zij twee keer per week naar de afdelingsbijeenkomsten gingen en stelde voor om iedere burger een geweer te geven.<ref>Flake, O. (1968) De Franse Revolutie, 1789-1799, p. 138.</ref><ref>Soboul, A. (1975) De Franse Revolutie dl I, 1789-1793, p. 283.</ref>
*1793 was het jaar van de sansculottes. Ze noemden elkaar ''citoyen'' (à la Rousseau) en waren voor [[directe democratie]]. [[Louis Antoine Saint-Just]] wist de vrees voor een dictatuur van de Parijse sansculotten weg te nemen.<ref>Soboul, A. (1979) De Franse Revolutie II, blz. 266.</ref> De sansculotten verzetten zich tegen de [[girondijnen]]. Op 24 mei besloten de girondijnen een onderzoek te doen naar de anarchie binnen de Commune van Parijs en de activiteiten van de sansculotten. De activiteiten van de sansculotten zouden moeten worden nagegaan en hun leiders voor de rechters gedaagd.<ref>Dowd, D.L. (1966) De Franse Revolutie, p. 109. </ref> Op 26 mei riep Robespierre het volk op tot verzet. Hij spoorde de sansculottes aan om de Conventie een lesje te leren.<ref>{{citeer web|url=http://www.republikanisme.nl/burgerschap.html|titel=Burgerschap|website=republikanisme.nl}}</ref> De sansculotten eisten arrestatie van de girondijnen; stemrecht uitsluitend voor sansculotten, een vaste broodprijs, en de oprichting van een revolutionair leger. Geschrokken door de massale demonstraties van de sansculotten raakten de girondijnen op 2 juni hun macht kwijt. Begin juli 1793 waren de sansculotten verantwoordelijk voor de val van de girondijnen, die tegen prijsbeheersing waren. De sansculotten die nu de tribunes van de Conventie bevolken, hadden aanzienlijk aan invloed gewonnen.
* De dood van Marat op 13 juli 1793 was een slag voor de sansculotten. Hij was geliefd bij de sansculotten omdat hij zich om hun lot had bekommerd.
*
* De [[Cultus van de Rede]] kreeg veel steun van de sansculotten. [[Jacques-René Hébert]], redacteur van Le Père Duchesne, de krant van de sansculotten, wist hen op zijn hand te krijgen. 60.000 kapellen en kerken werden 'genaast" en in februari 1794 was er geen enkele kerk in het gehele land meer beschikbaar voor de gebruikelijke religieuze erediensten.<ref>Valk, J.M.M. de (1988) De Franse Revolutie en het secularisatieproces. In: S.W. Couwenberg (red.) Opstand der burgers. De Franse Revolutie na 200 jaar. </ref>
* In het voorjaar van 1794 bemerkte [[Maximilien de Robespierre|Robespierre]] dat zijn invloed bij de sansculotten tanende was. Ze
* [[Paul Barras]] en [[Joseph Fouché]], bang voor hun eigen leven, smeedden een [[complot]] om Robespierre en ruim twintig van zijn aanhangers te [[aanhouding|arresteren]].
* De [[Franse Revolutie#Thermidor|Thermidorianen]] draaiden een aantal maatregelen terug. De maximumprijzen voor de levensmiddelen werden afgeschaft.
* In januari 1795 riep [[Gracchus Babeuf]] de sansculotten nog eenmaal op tot opstand. [[Charles-Gilbert Romme]], de uitvinder van de [[Franse Republikeinse Kalender|Revolutionaire Kalender]], eiste huiszoekingen naar meel en brood voor iedereen.
| |||