Paus Johannes XXIII: verschil tussen versies

In 1963 werd onder zijn toeziend oog (televisieverbinding met de [[aula]] ) door de concilievaders de constitutie over de liturgie [[Sacrosanctum Concilium]] opgesteld en goedgekeurd. Met gebruik making van inzichten van liturgie- ,taal- en geschiedwetenschap moest de liturgie worden ontdaan van allerlei in de eeuwen gegroeide aanslibsels, verdubbelingen en monarchale rituelen. Naast het [[Latijn]] (ooit zelf een volkstaal) moest pastoraal gebruik gemaakt worden van de verschillende levende volkstalen. Er kwam een driejarig lezingenrooster voor de zondagsmis, zodat de gelovigen zoveel mogelijk het Woord Gods konden vernemen. De goed voor te bereiden [[Homilie|homilie]] (over de lezingen) werd opnieuw ingevoerd: de mis(viering) werd één geheel. In veel Westerse landen werd een voorschot genomen op deze noodzakelijke vernieuwing. Dit leidde tot allerlei experimenten. Voor de een een goede zaak, voor de ander een aanslag op het heilige.

Johannes kreeg dankzij zijn goedemenslievende gestes, zijn humor en spontaniteit al snel de bijnaam "de goede paus" en hij wist zich tijdens zijn korte pontificaat - mede dankzij de media (opkomst van de TV) en zijn politiek van ''aggiornamento'' - uitermate geliefd te maken. Na zijn overlijden werd hij begraven in een door hemzelf aangewezen eenvoudig graf in de grafkelder onder de [[Sint-Pietersbasiliek|Sint-Pieterskerk]]. Na zijn zaligverklaring rust zijn gebalsemd overschot boven in de basiliek in een grote reliekschrijn.