Belevingseconomie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Ymnes heeft pagina Belevingsmuseum hernoemd naar Belevingseconomie |
Geheel herschreven. Ik heb het over een andere boeg gegooid en het artikel herschreven naar belevingseconomie. Dit is in feite het onderliggende principe waarop een belevingsmuseum is gebaseerd. |
||
Regel 1:
{{Wiu|warrig verhaal met promotioneel 'taal'gebruik, en de vraag op welke gezaghebbende bronnen dit 'concept' is gebaseerd|2=2018|3=09|4=17}}
'''Belevingseconomie''' of '''beleveniseconomie''' (Engels: experience economy) is een [[economie]] waarin een [[beleving]] of [[ervaring]] centraal staat die met een [[Product (economie)|product]] of [[Dienst (economie)|dienst]] geassocieerd wordt. Hiermee maakt het een verschil met een economie waarin een product of een dienst centraal staat.<ref>Algemeen Nederlands Woordenboek, [http://anw.inl.nl/article/belevingseconomie belevingseconomie], Instituut voor de Nederlandse Taal</ref>
Bij de belevingseconomie gaat het niet om een radicale transformatie, maar om een subtiele verandering van de beleving van de consument. De Engelse term werd in 1998 geïntroduceerd door B. Joseph Pine II and James H. Gilmore in hun boek ''Welcome to the experience economy''.<ref>Brian Lonsway, ''Making Leisure Work: Architecture and the Experience Economy'', [https://books.google.nl/books?id=GUbdAAAAQBAJ&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false pag. 1-2], 2013</ref> De ontwikkeling naar een belevingseconomie werd al eerder beschreven, in 1970 door [[Alvin Toffler]] in zijn boek ''Future shock''. Hij voorspelde dat er een radicale verandering van de economische structuur van de ontwikkelde economieën op komst zou zijn, die door welvarende omstandigheden te maken zouden krijgen met een nieuw niveau van menselijke behoeftes. In 1992 introduceerde de Duitse socioloog Gerhard Schulze in dit kader de term ''experience society'' in zijn boek ''Die Erlebnisgesellschaft''. Hierin beschreef hij de esthetisering van het dagelijkse leven met een toenemend belang voor niet-materiële aspecten van producten.<ref>Jon Sundbo en Flemming Sørensen, Handbook on the Experience Economy, [https://books.google.nl/books?id=Pc8MAQAAQBAJ&pg=PA47#v=onepage&q&f=false pag. 47], 2013</ref>
De actieve beïnvloeding van de klant in de belevingseconomie wordt ''experiential marketing'' genoemd. Deze spreekt de emotionele waarden en behoeften aan, om de klant meer betrokken te laten voelen bij een product. Volgend Pine en Gilmore levert deze interpretatie een unieke, eigen herinnering aan de beleving op. Volgens Diane Nijs en Frank Peters in ''Imagineering: het creëren van belevingswerelden'' (2002) is er een belangrijke rol voor interactiviteit die de klant uitdaagt zelf te ontdekken, te bepalen en te beleven.<ref>Tamara van der Loo, [https://thesis.eur.nl/pub/18457/1013_MCD10_Tamara-van-der-Loo_mei-2015.pdf Het gebruik, ontwikkelen en meten van beleving in woongebieden.], pag. 17-18 en 25, mei 2015</ref>
{{Appendix|2=▼
▲[[Categorie:Museologie]]
[[Categorie:Marketing en verkoop]]
| |||