Rode biet: verschil tussen versies

De '''rode biet''', gewestelijk '''[[kroot]]''', (''Beta vulgaris'' subsp. ''vulgaris'' var. ''ruba'') is een [[wortel (plant)|wortelgewas]] uit de [[amarantenfamilie]] (Amaranthaceae) in het [[geslacht (biologie)|geslacht]] [[biet (geslacht)|biet]]. De rode biet behoort, net als onder andere de [[suikerbiet]], tot de [[biet]]ensoort ''[[Beta vulgaris]]'', ondersoort [[Beta vulgaris subsp. vulgaris|''vulgaris'']]. De plant wordt tot 80  cm hoog. Het woord 'biet' is een [[Germaanse talen|Oudgermaans]]e [[leenwoord|ontlening]] aan het [[Latijn]]se 'beta'.

Bij de vroege teelt is de plantafstand 25  cm tussen de rijen en 15  cm in de rij. Bij de latere teelten wordt een plantafstand van 30 (40) x 5  cm aangehouden.

De meeste rassen zijn rond tot platrond en vanaf 5  cm in doorsnee oogstbaar. Ze kunnen tot 10  cm in doorsnee worden. Er zijn ook lange en halflange rassen, die vooral geschikt zijn voor de bewaring, maar die worden bijna niet meer geteeld. De halflange rassen kunnen 20 tot 25  cm lang worden.

| [[Vitamine C]] || 5  mg

| [[Caroteen]] || 0,01  mg

| [[Vitamine B1]] || 0,02  mg

| [[Vitamine B2]] || 0,03  mg

| [[Calcium]] || 30  mg

| [[IJzer (voeding)|IJzer]] || 1  mg

Verder zijn rode bieten rijk aan [[tyramine]]: 16  mg per 100 g.

De rode biet wordt als knol als groente gegeten, zowel rauw geraspt, gekookt als opgelegd <ref>[https://web.archive.org/web/20160216113411/http://www.start-gezond.nl/eten/groente/rode-bieten/ Start-gezond.nl: Rode bieten]</ref>. Rauw geraspt kan er een aardsmaak aanwezig zijn. Rode bieten zijn ook geschikt voor [[soep (voedsel)|soepen]]. Vroeger werd de rode biet een beetje als armemensenkost beschouwd omdat die op arme grond geteeld kon worden. Vandaag wordt deze meer als specialiteit aangeboden en is een veelvoorkomende groente in natuurrestaurants.