Cold reading: verschil tussen versies

 

* '''Analyse van het uiterlijk van de gesprekspartner:''' wanneer de gesprekspartner binnenkomt, geeft deze reeds veel informatie over zichzelf prijs onder meer door kleding, lichaamshouding, leeftijd, kapsel, geslacht, accent, sieraden, het al dan niet dragen van een trouwring, het al dan niet hebben van 'werkmanshanden', het voertuig waarin de gesprekspartner rijdt, etc.

* '''Gebruik van gemeenplaatsen:''' door het doen van algemene uitspraken, die veel mensen van toepassing achten op zichzelf, stijgt het vertrouwen van de gesprekspartner. Voorbeelden: ''"U vindt het prettig als andere mensen u bewonderen; tegenover uzelf bent u echter vaak nogal kritisch"'', ''"Je had vaak ruzie met je ouders"''. Dit wordt ook wel het [[Forer-effect]] genoemd. Op deze manier kan een medium zelfs een lang verhaal houden, of op papier zetten, dat door een cliënt als zeer nauwkeurig wordt gezien. Dat het verhaal voor 60% klopt, maakt het geloofwaardig. De foute 40% wordt snel weer vergeten.

* '''Schieten met hagel:''' door een groot aantal opties aan te dragen worden genoeg algemene suggesties aangereikt zonder dat vooraf wordt aangegeven waarop die betrekking hebben, dan is - statistisch gezien - de kans op een treffer zeer groot. Voorbeeld (van [[Char Margolis|Char]]): ''"Een P... ik krijg heel duidelijk een P door... Of een B..."'' - het is nu aan de gesprekspartner om de (voor- of achter-, doop- of meisjes-) naam van een familielid te herkennen en te noemen - maar de naam van een andere persoon, een land, topografische plaats of de naam van een ziekte kan natuurlijk ook.

* '''De cliënt veel aan het woord laten:''' Door het eigen verhaal kort en vaag te houden en veel vragen te stellen kan het medium zelf niet op een fout betrapt worden. Een goedgelovige cliënt zal zelf het verhaal invullen. Het medium kan na een verhaal altijd zeggen dat deze het al wist.

* '''Dubbelzinnige vragen stellen:''' Door een dubbelzinnige vraag te stellen kan het medium nog alle kanten op met de reactie van de cliënt. Bijvoorbeeld met de vraag: "''Je hebt toch geen kat hè?''" Na de reactie van de cliënt kan het medium ofwel zeggen: "''Zie je wel, ik dacht al je bent helemaal geen kattenmens.''" of "''Oh je hebt wel een kat....ik dacht al waarom zie ik toch een kat?''"

* '''De gesprekspartner vleien en zeggen wat deze wil horen:''' Doordat de gesprekspartner door het medium gevleid wordt en doordat het medium zegt wat de gesprekspartner wíl horen zal deze het medium eerder geloven.

 

Door een goede observatie, door aanpassing van het verdere gespreksverloop aan de hand van de verkregen antwoorden en door het doen van voor de hand liggende gevolgtrekkingen komt de 'cold reader' heel wat feiten aan de weet, waarvan de gesprekspartner de indruk heeft dat die niet door hemzelf zijn verstrekt. Hierbij is het belangrijk dat de cold reader de tijd neemt, eventueel een dramatische show om het verhaal heen bouwt en vooral steeds laat merken dat deze alles wat genoemd wordt, allang wist. Mocht het medium betrapt worden op een uitspraak die niet klopt dan vist deze net zo lang door totdat er toch iets boven komt wat met de uitspraak overeenkomt. De reader zegt dan bijvoorbeeld: "Ja inderdaad, je sport niet maar je zou wel willen sporten. Je bent dus toch sportief" of "Dus je broer is de sportieveling in de familie". Een goede cold reader doet geen moeite om iemands allergrootste geheimen boven tafel te krijgen. Het benoemen van kleine geloofwaardige feitjes is al overtuigend genoeg.

 

 

== Vooronderzoek ==