Do not stand at my grave and weep: verschil tussen versies

:van prachtige vogels in circelendecirkelende vlucht.

:Ik ben het sterrelichtsterrenlicht in de nacht.

Het gedicht opgebouwd uit zes (of soms acht) rijmende [[strofe]]n. Diverse versies bestaan, maar met het merendeel opgebouwd uit een keur aan beelden die opgeroepen worden voorafgegaan door "I am...", is de strekking grotendeels gelijk. Het gedicht spreekt de lezer/het publiek aan vanuit de stem van een overleden persoon, wat een spiritueel – maar niet specifiek religieus – beeld oproept. Volgens de meest wijdverbreide opvatting was het oorspronkelijk gericht aan een Duitse jodinJodin, een vriendin van de schrijver die bij haar verbleef in [[Baltimore (Maryland)|Baltimore]]. Het meisje haar moeder was overleden in haar geboorteland Duitsland waardoor het niet mogelijk was haar tijdens het nazi-bewindnazibewind de laatste eer te komen betonen; Frye schreef het gedicht als onderdeel van haar deelneming. De bron van deze opvatting is onbekend. De tekst biedt troost aan de toehoorder en biedt de geruststelling dat de overledene overal aanwezigheid is in de natuur, in zowel bericht als stem, en als zodanig is het verworden tot een zeer populair gedicht en een vertrouwde voordracht bij begrafenissen.

De [[Japan]]se [[singer-songwriter]] [[Man Arai]] vertaalde het gedicht in het Japans en componeerde het lied '千の風になって' (lett.: "Word als duizend windvlagen"), oorspronkelijk gezongen door Man Arai zelf. Ondanks dat het succes van het album gering was, werd het lied gecoverd door onder anderen de Japanse [[Tenor (zangstem)|tenor]] [[Akikawa Masafumi]]. Hij maakte het lied bij het grote publiek bekend na zijn optreden tijdens de [[57th NHK Kōhaku Uta Gassen]] op 31 december 2006. In januari 2007 werd het het eerste [[klassieke muziek]]stuk in de top van de wekelijkse [[Oricon]]-singleshitlijst en het eerste klassieke muziekstuk in de top van de jaarlijkse Oricon-singleshitlijst van 2007.