Versie van 6 sep 2018 05:01 bewerken ErikvanB (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 548.640 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting ← Oudere bewerking		Versie van 6 sep 2018 05:01 bewerken ongedaan maken ErikvanB (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 548.640 bewerkingen kGeen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 22: [[File:Berruguete ordeal.jpg\|thumb\|left\|''De H. Dominicus en de Albingenzen'' ([[Pedro Berruguete]], ca. 1493-99). Dit propagandaschilderij is gebaseerd op een disputatio tussen pauselijke predikanten en katharen uit april 1207.<ref>Aan pauselijke zijde: Dominicus, bisschop Diego van Osma, [[Pierre de Castelnau]] en Raoul de Fontfroide (uit de [[Abdij Sainte-Marie de Fontfroide\|abdij van Fontfroide]]). Aan kathaarse zijde: Arnaud Othon, Guilabert de Castres, Benoît de Termes en Pons Jourdain. Vier lekenrechters arbitreerden op basis van schriftelijke argumenten en antwoorden.</ref> Vijftien dagen lang debatteerden zij in de kathaarse burcht van [[Montréal (Aude)\|Montréal]] om tenslotte een [[godsoordeel]] te zoeken. Deze 15e-eeuwse schildering toont hoe geschriften van beide kampen in het vuur werden geworpen en alleen die van de katharen bleven branden. Het argumentatieschema van Dominicus echter steeg telkens op uit de vlammen.<ref>Althans volgens de kroniek van monnik [[Pierre des Vaux de Cernai]], ''Hystoria Albigensis. Historia de factis et triumphis memorabilibus nobilis viri domini Simonis comitis de Monte Forti'', 1213-1218.</ref>]] In 1206 kreeg hij van de paus een missietaak in de [[Languedoc (provincie)\|Languedoc]], waar hij samen met [[cisterciënzers]] de [[Katharen\|Kathaarse]] ketters moest bestrijden. Deze monniken bereikten weinig door hun hooghartige optreden en luxueuze uitstraling. Dominicus begon daarom in alle eenvoud te prediken. Volgens Dominicus moest ketterij namelijk bestreden worden door predikers die met hun eenvoudige leefstijl hun woorden geloofwaardigheid en autoriteit verschaften. Dominicus' prediking had aanvankelijk een zeker succes. Eind 1206 stichtte hij te [[Prouille]] (hedendaags [[Fanjeaux]]) een vrouwenklooster, het eerste klooster van de latere [[dominicanessen]]. Rome probeerde met de zg. [[Albigenzische Kruistochten]] (1209 - 1229) een einde te maken aan het katharisme. In veel ingenomen steden kwamen geen grote aantallen katharen voor. De kathaarse parfaits konden gemakkelijk ontsnappen naar andere plaatsen. Talrijke toevluchtsoorden bleven onaangetast. Toch mag het belang van de kruistochten niet onderschat worden. Gewoonlijk zochten de katharen bescherming bij lokale heren die hun welgezind waren. Als deze ten val kwamen, verloren de katharen hun beschermheer en vertoonden ze zich ook niet meer in die omgeving. De Languedoc was niet langer een gastvrije plaats voor de katharen. Deze kruistochten hebben de weg vrijgemaakt voor de [[Inquisitie]]. In [[Toulouse (stad)\|Toulouse]] begon Dominicus met de oprichting van een orde voor de [[preek\|prediking]]. In 1215, tijdens het [[Vierde Lateraanse Concilie]] werd de orde officieel erkend door [[paus Innocentius III]] onder de naam ''Ordo Praedicatorum''; vandaar dat de dominicanen ook bekendstaan als 'predikbroeders' of '-heren'. In 1217 zond Dominicus zijn broeders uit naar [[Parijs (hoofdbetekenis)\|Parijs]], Spanje en Italië. De bedelende broeders moesten met name aan de universiteiten van [[Universiteit van Parijs\|Parijs]] en [[Universiteit van Bologna\|Bologna]] [[theologie]] gaan studeren. Er ontstond een internationale [[kloosterorde\|orde]] die in 1220 voor het eerst in Bologna een generaal [[kapittel]] hield. De nadruk kwam sterk te liggen op studie en het in praktijk brengen van het Woord.

Dominicus Guzmán: verschil tussen versies