Jachtvliegtuig: verschil tussen versies

De ontwikkeling van het jachtvliegtuig tussen 1919 en 1938 vertraagde door verminderde budgetten voor wapenontwikkeling in die periode. Tot midden [[jaren dertig]] bleef het grootste aantal jachtvliegtuigen geconstrueerd volgens techniek uit de Eerste Wereldoorlog: frames uit metaalbuis, overtrokken met doek. De bewapening werd meer en meer in de vleugel ondergebracht. Maar het bleef van klein kaliber; .50 inch machinegeweren en 20 mm-[[Kanon (geschut)|kanonnen]] werden als “overkill” beschouwd. De [[radiaalmotor]] met roterende cilinders verdween snel en werd vervangen door de radiaalmotor met stilstaande cilinders. De meeste innovatie bij de ontwikkeling van het jachtvliegtuig in die periode tot de Tweede Wereldoorlog kwam uit de wereld van de racerij met vliegtuigen en de jacht op snelheidsrecords in de lucht. Dit leidde tot betere [[stroomlijn]] en krachtiger motoren.

 

[[Bestand:Supermarinespitfire.JPG|{{largethumb}}|De Engelse Spitfire]]Tijdens het begin van de Tweede Wereldoorlog was het besef van het belang van luchtoverwicht bij alle partijen aanwezig. Bij de cruciale [[Slag om Engeland]] vochten geheel metalen eendekkers aan beide zijden: de Engelse [[Supermarine Spitfire|Spitfire]] en de Duitse Messerschmitt [[Messerschmitt Bf 109]]. Gedurende de Tweede Wereldoorlog nam het motorvermogen en de bewapening van jachtvliegtuigen voortdurend toe. In 1945 had de Spitfire F.Mk 21, een Merlin [[Lijnmotor]] van 1520 [[kilowatt|kW]] aan boord. De eerste door straalmotoren aangedreven jachtvliegtuigen kamen in 1944 in de strijd: de Messerschmitt [[Messerschmitt Me 262]] en de Engelse [[Gloster Meteor]]. Aan het eind van de oorlog kwam een raket-aangedreven [[Messerschmitt Me 163]] in de lucht, als afweer tegen bommenwerpers.