Cryptocotylair: verschil tussen versies

De termen cryptocolair en fanerocotylair werden in [[1965]] voorgesteld door de botanicus [[James A. Duke]].<ref>Duke, J.A. (1965) "Keys for the identification of seedlings of some prominent woody species in 8 forest types in Puerto Rico" ''Ann. Missouri. Bot. Gard'' no. 52 pp. 314-350</ref> In die tijd werd al een indeling gemaakt tussen planten met [[hypogeïsche kieming|hypogeïsche]] (de zaadlob blijft onder de grond) en [[epigeïsche kieming]] (de zaadlob wordt boven de grond geduwd). Duke vond deze termen [[etymologie|etymologisch]] niet correct, en introduceerde daarna cryptocolair en fanerocotylair als alternatieven. Cryptocotylair zou dus het synomiem zijn van hypogeaalhypogeïsch.

Later bleek echter dat er zeldzame gevallen zijn van soorten waarvan de kieming cryptocolair is, maar toch epigeaalepigeïsch. Een voorbeeld hiervan is ''[[Rollinia salicifolia]]'' uit de zuurzakfamilie ([[Annonaceae]]).<ref>Franceschini, M. (2004) "An unusual case of epigeal cryptocotylar germination in ''Rollinia salicifolia'' (Annonaceae)" ''Botanical Journal of the Linnean Society'' vol. 146 no. 1</ref> Daarom zijn er indelingen voorgesteld die met beide factoren rekening houden.<ref>Garwood, N.C. (1996) "Functional morphology of tropical tree seedlings", in: ''The ecology of tropical forest tree seedlings'', pp. 59-129. New York: Swaine</ref>