Constructivisme (filosofie): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Robbot (overleg | bijdragen)
k Robotgeholpen doorverwijzing: Maser - Koppeling(en) gewijzigd naar maser (straling)
Robbot (overleg | bijdragen)
k Robotgeholpen doorverwijzing: Socialisatie - Koppeling(en) gewijzigd naar socialisatie (sociale wetenschappen)
Regel 16:
Sociaal constructivisme of sociaal constructionisme is de theorie dat onze ervaring van de wereld (deels) geconstrueerd wordt door sociale processen die afhangen van de maatschappij waarin we leven. Deze benadering kent veel aanhang binnen de [[sociologie]], [[psychologie]], [[culturele studies]] en [[internationale betrekkingen]].
 
De term werd het eerst gebezigd in een boek van [[Peter Berger]] en [[Thomas Luckmann]] getiteld ''[[The social construction of reality]]'' (1966). Geïnspireerd door de [[fenomenologische sociologie]] stelden zij dat werkelijkheid die de doorsnee mens ervaart niet gebaseerd is op theoretische overtuigingen, maar vormgegeven wordt door [[socialisatie (sociale wetenschappen)|socialisatie]]. Hoe we de werkelijkheid ervaren en benoemen hangt dus af van de normen en waarden die gelden in de maatschappij.
 
Al snel werd deze benadering geradicaliseerd op twee wijzen. Allereerst werd het in de jaren 70 door sociologen zoals [[David Bloor]] en [[Barry Barnes]] in hun [[wetenschapssociologie]] uitgebreid naar wetenschappelijke kennis. Dus niet enkel alledaagse ervaringen, zoals Berger en Luckmann nog betoogden, maar ook wetenschappelijke kennis is een sociale constructie. De reden waarom bepaalde wetenschappelijke theorieën worden aanvaard of betwist hangt volgens hen (deels) af van sociale normen en interesses die meespelen. Deze uitbreiding kreeg al snel veel reacties, en speelt een cruciale rol in de zogenaamde [[science studies]]. Men vindt gelijkaardige ideeën bij [[Harry Collins]], [[Bruno Latour]], [[Andrew Pickering]], [[Joseph Rouse]], [[Steven Shapin]] en [[Steve Woolgar]]. Tegelijkertijd kwam er ook veel kritiek op dit soort benaderingen, bijvoorbeeld bij [[Larry Laudan]], [[Ian Hacking]] en [[John Searle]], omdat het tot een onhoudbaar [[relativisme]] zou leiden.