Offshore: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Verwijzing naar het artikel Offshorebank toegevoegd. |
|||
Regel 13:
In de jaren twintig van de twintigste eeuw gebruikte men in de moerassen, meren en baaien van Louisiana de houten platforms om vanaf te boren. In deze overgangszone onder invloed van het getij begon [[Chevron Corporation|Chevron]] gebruik te maken van [[Bak (scheepvaart)|bakken]] om het materiaal sneller te kunnen verplaatsen. Ter plekke liet men deze afzinken tot op de bodem van het ondiepe water om daarna te boren. De eerste bak die op deze manier te werk ging, was de ''[[Giliasso (schip, 1933)|Giliasso]]'', genoemd naar Louis Giliasso die dit idee had ontwikkeld. De [[Scheepsstabiliteit|stabiliteit]] van deze bakken was echter beperkt, zodat de waterdiepte waarin dit gebruikt kon worden, beperkt was tot zo'n drie meter. In 1937 lieten Pure Oil en Superior Oil door [[Brown & Root]] het tot dan toe grootste platform van de Golfkust bouwen, nog steeds van hout. In 1946 bouwde Brown & Root een platform met stalen palen voor Magnolia Petroleum.
Dit was echter allemaal dicht bij de kust. Begin 1947 liet Superior door [[McDermott International|McDermott]] 18 mijl uit de kust bij [[Vermilion Parish]] een platform bouwen, het eerste stalen gehele stalen platform. Een platform van [[Kerr-McGee]] wist echter in oktober enkele maanden voor Superior een olieput in productie te brengen. Dit gebeurde in Ship Shoal Block 32 voor de kust van Louisiana in de [[Golf van Mexico]] met ''Rig 16'' aan boord van de ''Frank Phillips''. Dit wordt wel beschouwd als het begin van de offshore-industrie.
In de jaren vijftig verplaatste de boring zich naar steeds dieper water en werden eerst bakken en ''tenders'' — kleine scheepsvormige bakken — gebruikt. Later werden [[Afzinkbaar boorplatform|afzinkbare platforms]] gebruikt die naar locatie werden gesleept en daarna afgezonken tot ze rustten op de zeebodem. Deze afzinkers waren een idee van John T. Hayward die voor Barnsdall Oil & Gas werkte. Hierbij werden de voordelen van bakken gecombineerd met die van platforms op palen. Door op de bakken kolommen te plaatsen met daarop het werkdek was de invloed van de golven beperkt en had men toch een verplaatsbaar platform. De eerste was de ''Breton Rig 20'', die in waterdieptes tot 6 meter kon werken. Nadat olie-exploratie in de Golf stil had gelegen van 1950 tot 1953 vanwege de ''[[Tidelands controversy]]'', begon Alden J. Laborde zijn eigen bedrijf [[Ocean Drilling and Exploration Company|Odeco]] om met financiering van [[Murphy Oil]] een nieuw type afzinker te bouwen dat geschikt was voor dieper water. Dit platform, de ''[[Mr. Charlie (platform)|Mr. Charlie]]'', kon in waterdieptes tot 12 meter werken. Dit rechthoekige type werd snel populair, maar ook snel daarna vervangen door de ultieme afzinker — het kolomgestabiliseerde platform of flessentype, waarvan de eerste ''[[Rig 46]]'' was van Kerr-McGee in 1956. Dit type kon boren in waterdieptes tot 55 meter.
| |||