Dat hij Turkije veranderde in een [[Secularisme|seculiere staat]] leidde behalve tot instemming ook tot kritische geluiden. Zo was de [[Conservatisme|conservatieve]] islamitische geestelijkheid het helemaal niet eens met de scheiding tussen religie en staat. Atatürks 'wereldse', op het [[Westerse wereld|Westen]] stoelende, leefwijze oogstte eveneens kritiek. Hij was een liefhebber van wijn, [[raki]] en andere alcoholische dranken, hetgeen volgens velen niet in overeenstemming met de [[islam]] is.
Hij wordt ook bekritiseerd vanwege zijn [[Autoritarisme (politicologie)|autoritarisme]].<ref>{{Citeer web|url = http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2014/04/authoritarian-turkey-preemptive-erdogan.html|titel = Turkey's doctrine of pre-emptive authoritarianism|bezochtdatum = |auteur = |datum = |uitgever = }}</ref><ref>{{Citeer web|url = http://www.meforum.org/959/men-of-order|titel = Authoritarian Modernization under Atatürk and Reza Shah|bezochtdatum = |auteur = |datum = |uitgever = }}</ref> Ook het uitgesproken Turkse [[nationalisme]] dat hij – evenals de nationaal-liberale Jonge Turken – voorstond en waarvan niet-Turkse bevolkingsgroepen in Klein-Azië en [[Anatolië]] zoals [[Grieken]], [[Koerden]], [[Assyriërs (volk)|Assyriërs]], [[Arameeërs]] en [[Armeniërs]] het slachtoffer werden, werd hem niet door iedereen in dank afgenomen. Vele minderheden zijn als gevolg van zijn nationalistische ideologie onderdrukt. Dit Turks nationalisme en het streven naar een homogene culturele staat Turkije – zoals door Atatürk voorgestaan – zou ook na zijn regering slepende conflicten veroorzaken.<ref>{{Citeer web|url = http://www.thedailybeast.com/articles/2014/11/24/the-20th-century-dictator-most-idolized-by-hitler.html|titel = The 20th-Century Dictator Most Idolized by Hitler|bezochtdatum = |auteur = |datum = |uitgever = }}</ref><ref>{{Citeer web|url = http://www.dailysabah.com/columns/hilal_kaplan/2014/09/11/the-secular-left-and-minorities|titel = The 'secular left' and minorities|bezochtdatum = |auteur = |datum = |uitgever = }}</ref><ref>{{Citeer web|url = http://au.greekreporter.com/2015/03/26/greek-and-armenians-protest-against-kemal-ataturk-monument-in-sydney/|titel = Greeks and Armenians Protest Against Kemal Ataturk Monument in Sydney|bezochtdatum = |auteur = |datum = |uitgever = }}</ref><ref>{{Citeer web|url = http://www.hurriyetdailynews.com/which-ataturk-are-we-talking-about.aspx?pageID=449&nID=57869&NewsCatID=416|titel = Which Atatürk are we talking about?|bezochtdatum = |auteur = |datum = |uitgever = }}</ref> De Koerden werden behandeld als tweederangsburgers; werden "bergturken" genoemd; <ref>{{Citeer web|url = http://www.washingtonpost.com/wp-srv/inatl/daily/feb99/kurdprofile.htm|titel = Who Are the Kurds?|bezochtdatum = |auteur = |datum = |uitgever = }}</ref> aan hen werd verboden het [[Koerdisch]] te spreken; en ze mochten zichzelf niet [[Koerdisch]] noemen.<ref>{{Citeer web|url = http://www.jstor.org/discover/10.2307/4289913?sid=21105354918471&uid=4&uid=3738736&uid=2|titel = Race, Assimilation and Kemalism: Turkish Nationalism and the Minorities in the 1930s|bezochtdatum = |auteur = |datum = |uitgever = }}</ref><ref>{{Citeer web|url = https://www.foreignaffairs.com/articles/turkey/2010-04-23/kemalism-dead-long-live-kemalism|titel = How the AKP Became Ataturk’s Last Defender|bezochtdatum = |auteur = |datum = |uitgever = }}</ref> In het [[Vrede van Lausanne (1923)|Verdrag van Lausanne]] werden de Armeniërs, Grieken, Joden en later ook Bulgaren erkend als etnische minderheden in Turkije, echter zowel de [[Arameeërs]] als de [[Koerden]] werden niet erkend en beschouwd als Turken. Vervolgens moesten de niet-erkende minderheden op bevel van Atatürk verplicht een Turkse achternaam aannemen.<ref>[http://www.midyatcity.com/articles/aramese_achternamen.pdf Achternaamswijziging: Opgelegde Turkse achternaam of traditionele Aramese familienaam?]</ref>
