Ir. B. Bijvoetbrug: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Jvhertum heeft pagina B Bijvoetbrug hernoemd naar Ir. B. Bijvoetbrug over een doorverwijzing: volledige benaming |
redactie |
||
Regel 1:
{{Infobox brug
| naam = Ir. B. Bijvoetbrug
| afbeelding = IrBBijvoetbrug.jpg
| onderschrift = De Ir. B. Bijvoetbrug gezien naar de Amstel, november 2012
| plaats = [[Amsterdam]]
| overspant = [[Zwanenburgwal]]
Regel 24:
| lon_dir = E
}}
De '''Ir. B. Bijvoetbrug''' (brug 229) is een vaste [[brug (bouwwerk)|brug]] in [[Amsterdam-Centrum]]. De brug overspant de [[Zwanenburgwal]].
Voor voetgangers leidt de brug tevens naar de iets noordelijker gelegen markt op het [[Waterlooplein (Amsterdam)|Waterlooplein]].
Bij het oostelijk landhoofd van de brug staat een door kunstenaar [[Nicolas Dings]] ontworpen monument ter nagedachtenis van [[Baruch Spinoza]]. Het monument bestaat uit een verhoging met de inscriptie: ''Het doel van de staat is vrijheid'' en een figuratief beeld van de Joodse filosoof naast een granieten wiskundige vorm. (een zogenaamde [[icosaëder]])
== Geschiedenis ==
Er ligt hier al eeuwen een brug. De stadsplattegrond van [[Pieter Bast]] uit 1599 en die van [[Balthasar Florisz. van Berckenrode]] uit 1625 laten hier al wel een [[basculebrug]] zien. De brug ligt dan over de Verwers Graft, maar ligt dan nog in de noordelijke kade van de [[Amstel (rivier)|Amstel]]. In beide kades werd hier laat [[17e eeuw]] grond aangeplempt, zodat de brug tussen de bebouwing kwam te liggen en aldus de Staalstraat (ten westen) en Zwanenburgerstraat (ten oosten) ontstonden. De moderne geschiedenis van de brug begint in 1844 toen [[Johannes Hilverdink]] een tekening maakte van de Hervormde Diaconieweeshuis op Vlooienbrug en en-passant de dan dubbele opklapbrug tekent.<ref>[http://beeldbank.amsterdam.nl/afbeelding/010097003587 Beeldbank Amsterdam, tekening van Johannes Hilverdink]</ref> Fotograaf Andries Jager kwam niet veel later voorbij en legde de wipbrug vast rond 1870.
Dat was net op tijd, want in 1879 stort de brug in. Op 16 of 17 november probeert de brugwachter door op het brugdek te lopen de brug geforceerd te sluiten voor de scheepvaart. Daardoor komt het brugdek te hard op het landhoofd en breekt, de jukken waarop de wippen lagen waren volkomen verteerd door vocht en zwammen. De brugwachter kon om letsel te voorkomen alleen nog maar in de gracht springen; hetzelfde gold voor een karrevoerder die stond te wachten en anders getroffen zou zijn door verbrijzelde balken. Beide mannen konden gered worden, de brug was verloren. Al snel kwam er vanuit gemeentewegen een veertje.<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010062906:mpeg21:a0009 Het nieuws van den dag, 17 april 1879, Stadsnieuws]</ref> Het duurt evenwel een lange tijd voordat de brug echt vernieuwd wordt. In 1887 besteedde de gemeente aan het vernieuwen van de brug no. 229 in ijzer, waarbij circa 50 ton balkijzer nodig was.<ref>[https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010087593:mpeg21:a0036 Het nieuws van den dag, 10 oktober 1887]</ref> Het werk moest geschieden onder supervisie van de stadsarchitect van de [[Dienst der Publieke Werken (Amsterdam)|Dienst der Publieke Werken]], destijds [[Bastiaan de Greef]]. De brug werd toen gedragen door jukken met X-vormen in een raamwerk. In 1927 reed een automobilist door de brugleuning heen, maar man en voertuig bleven op de brug hangen. De brug verdween in het geheel in het traject van de bouw van de Stopera; er kwam iets noordelijker een houten noodbrug te liggen; in juli 1985 staan alleen de pijlers in de Zwanenbrugwal.<ref>[http://beeldbank.amsterdam.nl/afbeelding/A04139001551 Beeldbank Amsterdam, verdwenen brug]</ref> Een jaar later (september 1986)
== Afbeeldingen ==
<gallery widths="220" heights="130">
|