Geluidsintensiteit: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k leestekens, replaced: >-12< → >−12< met AWB |
|||
Regel 1:
De '''geluidsintensiteit''' is het vermogen per oppervlakte-eenheid van een geluidsgolf in een bepaalde richting in een punt. De geluidsintensiteit ''I'' is dus een [[vector (wiskunde)|vectorgrootheid]] die de grootte en de richting van de oppervlaktedichtheid van het geluidsvermogen in een punt in de ruimte aangeeft (in watt per vierkante meter).
De geluidsintensiteit moet niet verward worden met de [[geluidsdruk]], die ook een maat is voor de sterkte van geluid. De geluidsdruk is een [[scalar|scalaire]] grootheid. Het meetinstrument om de geluidsintensiteit te meten is geheel anders dan het meetinstrument voor het meten van geluidsdruk.
Regel 6:
==Globale omschrijving==
Het vermogen, de hoeveelheid energie per seconde, die met het geluid zich door de lucht voortplant en die met het gehoor waarneembaar is, bepaalt hoe hard of zacht wij een geluid waarnemen. Een harder of intenser geluid zal op een oppervlakje loodrecht op de voortplantingsrichting een groter vermogen hebben dan een zachter geluid. Het vermogen van het geluid per oppervlakte-eenheid,de oppervlaktedichtheid van het vermogen, loodrecht op de voortplantingsrichting noemen we de ''geluidsintensiteit'', meestal gemeten in W/m<sup>2</sup>. De geluidsintensiteit is dus een [[vector (wiskunde)|vectoriële]] grootheid, met als richting de voortplantingsrichting van het geluid. Bij de gehoordrempel is de geluidsintensiteit ongeveer 10<sup>
De geluidsintensiteit neemt in het volkomen vrije veld (dus ook zonder bodemeffecten) af met de afstand <math>r</math> tot de bron als <math>1/r^2</math>. Voor grote afstanden, vanaf rond de 700 meter, wordt de geluidsintensiteit extra gedempt door het effect van [[wrijving]] van luchtmoleculen.
| |||