[[Bestand:Diamagnetimus_pyrolytischer_graphit.gif|thumb|[[Pyrolytisch grafiet]] zweeft in een sterk magnetisch veld]]
'''Diamagnetische''' materialen worden afgestoten door een [[magnetisch veld]]; een van buiten opgelegd magnetisch veld veroorzaakt in het materiaal een veld in tegenovergestelde richting en daarmee een afstotende [[Elektromagnetisme#De_elektromagnetische_kracht|kracht]]. DisDit is ontdekt door [[Sebald Justinus Brugmans ]] in 1778. Daar tegenover staan [[Paramagnetisme|paramagnetische]] en [[Ferromagnetisme|ferromagnetische]] materialen. Diamagnetisme is een [[kwantumeffect]] dat optreedt in alle stoffen. Als dit de enige factor is, heet het materiaal ''diamagnetisch''. In paramagnetische en ferromagnetische materialen wordt de zwakke diamagnetische kracht overwonnen door de kracht van [[Magnetische dipool|magnetische dipolen]] in het materiaal. De [[Magnetische permeabiliteit|magnetische doordringbaarheid]] is kleiner dan ''μ''<sub>0</sub>, de [[Magnetische veldconstante|permeabiliteit van vacuüm]]. In de meeste materialen is diamagnetisme een zwak effect dat alleen met gevoelige instrumenten kan worden gemeten, maar een [[supergeleider]] werkt als een sterke diamagneet omdat het een magnetisch veld in de omgeving volledig buitensluit.
