Pieter Omtzigt: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Persoonlijk: Informatie gecorrigeerd Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
→2000-2009: dode link vervangen door werkende link |
||
Regel 27:
Omtzigt was van 2000 tot 2002 onderzoeker aan de [[Università degli Studi dell'Insubria]] in [[Varese (stad)|Varese]], Italië. Vanaf 2002 was hij post-doctoraal onderzoeker aan de vakgroep [[kwantitatieve economie]] van de [[Universiteit van Amsterdam]]. Bij de [[Tweede Kamerverkiezingen 2003|Tweede Kamerverkiezingen van 2003]] stond Omtzigt op de 51e plaats van de [[Tweede Kamerverkiezingen 2003/Kandidatenlijst/CDA|kandidatenlijst van het CDA]]. Hij werd niet direct gekozen, maar kwam op 3 juni 2003 alsnog in het parlement nadat een aantal Kamerleden toetrad tot het [[kabinet-Balkenende II]]. In het parlement ontwikkelde hij zich met name tot een expert op het gebied van [[pensioen]]en. Zo pleitte hij in een opinie-artikel in [[NRC Handelsblad]] in 2004 voor een samenhangend gezins- en familiebeleid om een krimpende bevolking, vergrijzing en een daarmee gepaard gaande druk op [[pensioenstelsel]]s tegen te gaan. Hij sprak zich uit tegen financiële prikkels voor het krijgen van nakomelingen.<ref>Pieter Omtzigt: 'in een goed gezinsbeleid is geen plaats voor een fokpremie', ''NRC Handelsblad'', 27 november 2004</ref>
Vanaf november 2004 is Omtzigt lid van de [[Raad van Europa#De Parlementaire Vergadering|Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa]] en de West-Europese Unie. Hij is vicevoorzitter van de ''Monitoring Committee'' die zich inzet voor mensenrechten van [[Christendom in het Midden-Oosten|christenen in het Midden-Oosten]], met name de [[Syrisch-orthodoxe Kerk van Antiochië|Syrisch-orthodoxe Kerk]] in Turkije, Irak en Syrië, en stelt landen onder curatele die mensenrechten schenden.<ref>
Als rapporteur van de Raad van Europa speelde Omtzigt een grote rol bij het tot stand brengen van een verdrag dat de aangesloten landen verplicht om onder voorwaarden elkaar gegevens te verstrekken over banktegoeden van burgers. Dit om [[zwart geld]] uit misdaad en belastingfraude beter te kunnen opsporen en vorderen. [[Belastingparadijs|Belastingparadijzen]] als Zwitserland en Luxemburg maken deel uit van het [[Verdrag van Den Haag (2010)|verdrag van Den Haag]].<ref>''Het Parool'', 23 januari 2010</ref>
| |||