Vanaf 1910 neem Colette de literaire directie op zich van dagblad [[Le Matin]] en ontmoet haar tweede man, Henri de Jouvenel, vader van haar dochter (Bel Gazou). In de jaren 1913 tot 1920 ontpopt ze zich als volwaardig journaliste. Haar novelle ''Mitsou ou comment l’esprit vient aux filles'' (1917) vertolkt haar nieuwe optimisme. Ze gelooft in de mogelijkheid van de totale overgave van de liefhebbende mens. De man komt echter steeds meer naar voren als een zwakke figuur die de harmonische wereld van de vrouw verstoort, en daarom in haar leven slechts een marginale rol speelt. Zo heeft haar eerst in feuilleton verschenen roman ''Chéri'' (1920) als onderwerp de verzaking van de liefde van de al wat oudere Lea voor de jonge Chéri, omdat ze inziet dat elk verzet tegen de tijd nutteloos is. De jongeman, geobsedeerd door de aftakeling van Lea, ziet slechts een uitweg in zelfmoord (''La fin de Chéri'', 1926).
Colette scheidde in 1924 van De Jouvenel na een spraakmakende affaire met haar stiefzoon.
