Doornburgh (Maarssen): verschil tussen versies

| gebruik = Priorij Emmausbezinningscentrum

| architect = park begin 19e eeuw: [[Jan David Zocher|J.D. Zocher jr.]]

| monumentstatus = voorbeschermdrijksmonument sinds 2013

== Geschiedenis ==

De Amsterdamse koopman Jan Claesz. Vlooswijck kocht in 1623 het stuk grond waarwaarop Doornburgh opgebouwd staatzou worden, waarna Hendrick de Beijer de nieuwe eigenaar werd endie het in 1653 weer doorverkocht aan Pieter Brugman inclusief een erop aanwezige hofstede. Toen Johan van Eegeren nam het twee jaar later overovernam waarbijwas er inmiddels sprake is van een buitenplaats.

De Utrechtse domheer Willem van Zon kreeg het in 1684 in zijn bezit. Vermoedelijk liet hij het huis grootschalig verbouwen. Na het overlijden van Van Zon nam Abraham van Romswinckel het in 1718 over. waarnaDeze verkocht het bijweer aan twee [[Asjkenaziem|Portugees-Joodse]] families terechtkwam. Het zeer kostbarebijzondere smeedijzeren hekwerk aan de Vechtzijde dateert uit deze periode en werd vermoedelijk in 1725 door de eigenaar Jacobus de Chaves aangebracht. [[Jan Elias Huydecoper (1735-1808)|Jan Elias Huydecoper]] kocht het landhuis in 1772 enwaarna het tot 1912 zou Doornburgh binnen dezede [[Huydecoper van Maarsseveen (familie)|familie Huydecoper van Maarseveen]] zou blijven. De aangrenzende buitenplaats [[Goudestein]] was in deze periode ook in hun bezit. De gronden van Doornburgh werden daarbij uitgebreid (zie ook: [[Elsenburg (Maarssen)|Elsenburg]]) en begin 19e eeuw voorzag de [[landschapsarchitect]] [[Jan David Zocher|J.D. Zocher jr.]] het van een bos en park. De volgende eigenaar, Jan Pieter van Voorst van Beest (O.O.N)die (gehuwd was met Emilie Sophie Baronesse van Heeckeren), besloot tot een grootschalige restauratie,. tevensDaarbij werd onder meer de [[entree]] gewijzigd en voorzien van een begin-18e-eeuwse Groningse ingangspartij. De plafondschildering op doek, eerst aangebracht na 1920, is van de hand van [[Jan Abel Wassenbergh]]. Daarnaast gaf Van Voorst van Beest gaf het huis een bestemming als [[museum]]. In 1957 verkooptverkocht Van Voorst van Beesthij het huis aan de Priorij van [[Reguliere Kanunnikessen van het Heilig Graf]]. In januariSinds 2017 is de gehele buitenplaats eigendom van een herontwikkelingsbedrijf dat het landgoedtransformeerde verkochttot aaneen MeyerBergmanplek Erfgoedvoor Ontwikkeling.'nieuwe (inzichten en maatschappelijke verdieping'.<ref>[http://www.mbeontwikkeling.nl/buitenplaats-doornburgh/ mbeDoornburgh op de website van MeyerBergman Erfgoed Ontwikkeling])</ref>

Oorspronkelijk hoordestond bijop Doornburgh ook een [[theekoepel]]. In de tweede helft van de 20e eeuw is die verplaatst naar het nabijgelegen [[Bolenstein]].

Sinds 1957 iswas buitenplaats Doornburgh in bezit van [[Regulierede Kanunnikessen van het Heilig Graf|Kanunnikessen van het Heilig Graf]]. Deze lieten in 1964 een door [[Jan de Jong (architect)|Jan de Jong]] ontworpen nieuw [[Klooster (gebouw)|kloostercomplex]], de [[Priorij Emmaus]], bouwen dat in 1966 werd ingewijd. SindsdienHet islandhuis het landhuiswas in gebruik als "'gastenhuis"' van de [[priorij]]. In 2013 werd het nieuwe kloostercomplex voorgedragen als rijksmonument in het kader van het architectonisch [[Beschermingsprogramma Wederopbouw 1959-1965|diverse belangrijk geachte werken uit]] de [[Wederopbouw]].

== Galerij ==

Bestand:Maarssen-doornburgh-achterzijde.jpg|Achterzijde van het hoofdgebouw.landhuis Rechtsmet op de fotorechts de timmersmanswoning ''Klein Doornburgh''. In de achtergrond tussen beide gebouwen is een deel van het nieuwe kloostergebouw zichtbaar.

Bestand:Overzicht Kanunnikessenklooster, gezien vanaf het zuiden - Maarssen - 20418543 - RCE.jpg|Het kloostergebouw uit 1966 van de [[Priorij Emmaus]]

== Zie ook ==

==Bronnen==