Nederlandse annexatie van Duits grondgebied na de Tweede Wereldoorlog: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
HanhilBot (overleg | bijdragen)
Kwaremont (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 101:
 
===Motivering===
Hoewel enkele delen van het op te eisen gebied (onder andere het graafschap [[Oost-Friesland]], het graafschap [[Grafschaft Bentheim|Bentheim]], [[Graafschap Lingen|Lingen]], [[hertogdom Kleef]], en [[hertogdom Gulik|Gulik]]) tussen de 16de en de 19de eeuw door politieke, religieuze, dynastieke en culturele banden met Nederland waren verbonden geweest en tot ver in de 19de eeuw de Nederlandse taal er in de kerken en scholen was gebruikt, en [[Geldern|Gelre]] en omgeving tot de zuidelijke Nederlanden had behoord en daar eveneens in kerk, school en bestuur de Nederlandse taal in de zuidelijke variant in gebruik was geweest, was Bakker Schut zich ervan bewust dat dit gebied moeilijk louter op historische gronden kon worden opgeëist. Daarom motiveerde hij de aanstaande gebiedsuitbreiding verder met argumenten als machtsvergroting en grotere veiligheid voor de Nederlandse staat. Verder zag hij de annexatie als compensatie voor geleden oorlogsschade en als onderdeel van de te voeren bevolkingspolitiek. In tegenstelling tot wat verwacht zou worden, achtte hij na inventarisatie de bodemschatten die het te annexeren gebied rijk was (onder andere steenkool, bruinkool, turf en aardolie) van onvoldoende belang bij de motivering voor annexatie. In zijn ogen zou namelijk zelfs een eventuele overdracht van het gehele [[Ruhrgebied]] aan Nederland nog een te lage schadevergoeding zijn.
bewust dat dit gebied moeilijk louter op historische gronden kon worden opgeëist. Daarom motiveerde hij de aanstaande gebiedsuitbreiding verder met argumenten als machtsvergroting en grotere veiligheid voor de Nederlandse staat. Verder zag hij de annexatie als compensatie voor geleden oorlogsschade en als onderdeel van de te voeren bevolkingspolitiek. In tegenstelling tot wat verwacht zou worden, achtte hij na inventarisatie de bodemschatten die het te annexeren gebied rijk was (onder andere steenkool, bruinkool, turf en aardolie) van onvoldoende belang bij de motivering voor annexatie. In zijn ogen zou namelijk zelfs een eventuele overdracht van het gehele [[Ruhrgebied]] aan Nederland nog een te lage schadevergoeding zijn.
 
===Gedwongen verhuizing===
Een groot twistpunt in zijn uitbreidingsplan was de voorgestelde gedwongen verhuizing van de autochtone Duitse bevolking. Miljoenen Duitsers zouden moeten worden verdreven naar de overgebleven Duitse gebieden, omdat de vrees bestond dat uitbreiding van de Nederlandse bevolking van 9 naar 11 miljoen burgers problemen zou opleveren in de voedselvoorziening en op langere termijn politiek problematisch zou blijven door de nationaal andere oriëntatie en identiteit. Een pamflet, luidend ''Oostland - Ons Land''<ref>[http://www.streekmuseumelsloo.nl/images/pdf/1.annexatie/010010100141_doc28pag.pdf Oostland: ons land. Annexatie of geannexeerd worden. 1945], PDF, opgevraagd op 26-1-2016, via streekmuseumelsloo.nl</ref> had een compleet schema opgesteld waarvolgens de bevolking zou kunnen worden uitgewezen, te beginnen bij alle inwoners van gemeenten met een bevolkingsaantal boven de 2500, alle (voormalige) leden van de [[Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij|NSDAP]] en verwante organisaties en alle bewoners die zich na [[1933]] in het gebied hadden gevestigd. In uitzonderingsgevallen konden de bewoners verzoekengenaturaliseerd tot naturalisatieworden tot Nederlander, wat toegekend zou worden bijvoorbeeld indien zij zich gedurende de oorlog hadden ingezet voor de Nederlandse staat, indien zij in hun dagelijks leven [[Nedersaksisch]], [[Kleverlands]] of [[Limburgs]] plachten te spreken in plaats van [[Hoogduits]], indien zij geen familieleden tot in de tweede graad hadden in Duitsland of indien zij zelf actief het Nederlanderschap wensten te verwerven.
 
===Nederlandse namen===
Verder werd reeds bedacht welke [[Nederlands]]e namen de steden en gebieden in het te annexeren gebied moesten krijgen. Voor al die steden en dorpen was reeds een [[Nederduits]] of (oud-)Nederlands equivalent beschikbaar, zoals Aken, Wezel en Gulik. Gelderen gaf eerder zijn naam aan Gelderland. Sommige gebieden en steden hadden deel uitgemaakt van de [[Zuidelijke Nederlanden]] en waren door [[Pruisen]] ingelijfd na de [[Spaanse Successieoorlog]]. De tabel hieronder geeft een kleine greep uit de voorgestelde veranderingen. Soms gaat het alleen om de spelling.
 
{| class="wikitable"
Regel 122 ⟶ 121:
|Emmerik
|[[Emmerik|Emmerich]]
|-
|Wezel
|[[Wesel]]
|-
|-
|Geelkerken{{Bron?|Het is misschien de oude Nederlandse naam van de stad, maar het herinnert wel erg aan de topman van de NSB. Vond men die naam echt acceptabel?|2014|11|10}}
Regel 188 ⟶ 191:
 
==Verwerping==
De [[Geallieerde Hoge Commissie]] ([[Engels]]: Allied High Commission) verwierp echter het Nederlands verzoek tot gebiedsuitbreiding volgens het Bakker Schut-plan. Het argument was dat [[Bondsrepubliek Duitsland (1949-1990)|West-Duitsland]] het reeds zwaar te verduren had als gevolg van de [[Verdrijving van Duitsers na de Tweede Wereldoorlog|verdrijving]] van veertien miljoen Duitse vluchtelingen vanuit de [[Voormalige gebieden van het Duitse Rijk in het oosten|Oost-Duitse gebieden]] (onder meer [[Silezië]] en [[Oost-Pruisen]]) van het voormalige Duitse Rijk. Verdere annexaties en volksverdrijvingen zouden dit probleem verergeren. Bovendien achtten de Britten en de Amerikanen, met het oog op de groeiende spanning met de [[Sovjet-Unie]], een stabiel [[Bondsrepubliek Duitsland (1949-1990)|West-Duitsland]] van levensbelang. Alle in het kader van het [[Morgenthau-plan]] voorgestelde annexaties werden op grond van nieuwe politieke ontwikkelingen genegeerd.
 
Op een conferentie van ministers van Binnenlandse Zaken van de westelijk geallieerde bezettingsmachten van Duitsland in [[Londen]] ([[14 januari]] tot [[25 februari]] [[1947]]) maakte de Nederlandse regering (Kabinet-Beel I) aanspraak op een gebied van 1840&nbsp;km². Dit gebied omvatte naast het eiland [[Borkum]] grote delen van het [[Emsland]], het graafschap Bentheim, de steden [[Ahaus]], [[Rees]], [[Kleef (stad)|Kleef]], [[Erkelenz]], [[Geilenkirchen]] en [[Heinsberg (stad)|Heinsberg]] en de gebieden rondom deze steden.
 
In dit gebied woonden in [[1946]] circa 160.000 mensen, waarvan meer dan 90% de Duitse taal sprak. Dit plan was een sterk vereenvoudigde vorm van de C-variant van het Bakker Schut-plan. De [[Katholieke Volkspartij|KVP]] vond dit voorstel al veel te mager, terwijl de [[Communistische Partij van Nederland|CPN]] iedere vorm van schadevergoeding door middel van gebiedsuitbreiding afwees.
 
De [[Geallieerde Hoge Commissie]] ([[Engels]]: Allied High Commission) verwierp echter het Nederlands verzoek tot gebiedsuitbreiding volgens het Bakker Schut-plan. Het argument was dat [[Bondsrepubliekhet Duitslandresterende (1949-1990)|West-Duitsland]]Duitse gebied het reeds zwaar te verduren had als gevolg van de [[Verdrijving van Duitsers na de Tweede Wereldoorlog|verdrijving]] van veertien miljoen Duitse vluchtelingen vanuit de [[Voormalige gebieden van het Duitse Rijk in het oosten|Oost-Duitse gebieden]] (onder meer [[Silezië]] en [[Oost-Pruisen]]) van het voormalige Duitse Rijk en uit andere staten met Duitse minderheden zoals Tsjecho-Slowakije, Hongarije, Roemenië en Joegoslavië. Verdere annexaties en volksverdrijvingen zouden dit probleem verergeren. Bovendien achtten de Britten en de Amerikanen, met het oog op de groeiende spanning met de [[Sovjet-Unie]], op termijn een stabielstabiele Duitse staat van levensbelang (in 1949 zou dat de [[Bondsrepubliek Duitsland (1949-1990)|West-Duitsland]] van levensbelangworden). Alle in het kader van het al tijdens de oorlog ontwikkelde [[Morgenthau-plan]] voorgestelde annexaties werden op grond van nieuwe politieke ontwikkelingen genegeerdbuiten de orde geacht.
 
==Uiteindelijke toewijzing==
Regel 198 ⟶ 201:
[[Bestand:NL-HaNA 2.24.01.09 0 903-3274 (cropped).jpg|thumb|Grenswijziging bij Elten, schildering van N. op de grenspaal]]
 
Op [[23 april]] [[1949]] werden in de slotverklaring van de Londense [[Zesmogendhedenconferentie]] slechts kleine grenswijzigingen ten gunste van Nederland aangekondigd, waardoor een gebied ter grootte van 69&nbsp;km² werd toegevoegd. De grootste gebieden die bij Nederland werden gevoegd waren de gemeente [[Selfkant]], met de hoofdplaats [[Tüddern]], en [[Elten]]. Verder werden talrijke andere kleine grenswijzigingen doorgevoerd, met name in de buurt van [[Nijmegen]] en [[Dinxperlo]]. Nog diezelfde dag, vanaf 12.00 uur, werden deze gebieden door Nederlandse strijdkrachten bezet.
 
===Overzicht van de in 1949 geannexeerde gebieden (van noord naar zuid)===
Regel 221 ⟶ 224:
* Grensstraat bij [[Vaals (plaats)|Vaals]]
 
Totaal aantal mensen dat eerst op Duits grondgebied woonde en daarna op Nederlands grondgebied: 95539.553.<ref>IBS No. 31, 6 april 1964</ref>
 
==Teruggave==