Hendrik III van Silezië: verschil tussen versies

In 1241 sneuvelde zijn vader tijdens de [[Slag bij Liegnitz (1241)|Slag bij Liegnitz]] tegen de met veel geweld binnengevallen Mongolen (zie het [[Mongoolse Rijk]]). Hendrik III was toen nog minderjarig en kon nog niet zelfstandig regeren. Nana de dood van zijn vader werd zijn oudste broer [[Bolesław II van Liegnitz|Bolesław II]] daarom voorlopig voogd en hertog van [[Silezië]]-[[Breslau zolang Hendrik III niet volwassenen was verklaard]]. Zijn oudere broer [[Mieszko van Lubusz|Mieszko]] kreeg het gebied rond de stad [[Lebus|Lubusz]] in het westen van [[Silezië]], totdat hij in 1242 plots overleed.

In 1247 werd Hendrik III uiteindelijk volwassen verklaard. Het was de bedoeling dat hij dan samen met zijn oudste broer Bolesław II [[Silezië]]-[[Breslau]] zou regeren, maar zijn broer weigerde de macht te delen. Met de hulp van de adel slaagde Hendrik III erin om Bolesław II te overtuigen om de macht met hem te delen, maar door verschillende conflicten tussen de broers werd in 1248 besloten om [[Silezië]]-[[Breslau]] te verdelen. Hendrik III kreeg het hertogdom [[Breslau]], terwijl Bolesław II het hertogdom [[Legnica (plaats)|Liegnitz]] ontving. Dit zou het begin betekenen van de versplintering van het hertogdom [[Silezië]].

Bolesław II vond echter dat hij te weinig grondgebied had gekregen en begon daarom een oorlog tegen zijn broer Hendrik III. Doordat Bolesław II in geldnood kwam, moest hij echter een deel van het gebied rond de[[Lubusz]] stad Lubusz (Lebus) aan de aartsbisschop van [[Aartsbisdom Maagdenburg|Maagdenburg]] verkopen. Omdat Hendrik III eerder een vredevolle en spaarzame politiek voerdevoorstond, was er in de eerste jaren van het conflict slechtsalleen nog sprake van een sterke bewapening. Dit veranderde echter toen Hendriks jongere broer [[Koenraad I van Glogau|Koenraad I]] zich met het conflict begon te bemoeien en een eigen gebied opeiste. Koenraad I, die zich ook het hertogdom [[Breslau]] toe- eigende, slaagde er zelfs in om Hendrik III drie jaar lang af te zetten. Nadat het hertogdom [[Liegnitz]] wegens interne verdeeldheid uiteen viel, profiteerde hij van het machtsvacuüm om zijn macht in [[Liegnitz]] uit te breiden.

Nadat Hendrik III terug aan de macht kwam in [[Breslau]], werd hij de meest beduidendebelangrijkste hertog van [[Silezië]]. Nadat hij zijn macht in binnenland gevestigd had, bekommerde Hendrik IIIhij zich om de verhoudingen met het buitenland. Zo had Hendrik IIIhij als hertog van Silezië goede contacten met het aangrenzende koninkrijk [[Bohemen]], wat ervoortot zorgdeeen datbondgenootschap Bohemenleidde eenen belangrijketegelijk bondgenootde wasbanden vanmet het koninkrijk [[Polen]] losser hemmaakte. Deze alliantie leverde Hendrik III echter ook enkele vijanden op. In 1253 besteeg namelijk [[Ottokar II van Bohemen|Ottokar II]] de Boheemse troon, die door zijn grote rijkdom een grote kans had om heerser van het [[HeiligDuitse Rijk]] (het [[Heilige Roomse Rijk]]) te worden. Er brak echter oorlog tussen Ottokar II en de [[Koninkrijk Hongarije (1000-1526)|Hongaarse]] koning [[Béla IV van Hongarije|Béla IV]]. Als bondgenoot van [[Bohemen]] werd het hertogdom [[Silezië]] bedreigd door het deel van de Poolse adel dat [[Hongarije]] steunde. Toch bleef Hendrik III trouw aan koning Ottokar II van [[Bohemen]] en in 1260 nam hij deel aan de Slag bij Kressenbrunn, die door [[Bohemen]] gewonnen werd. Dit legde de basis voor de opname van [[Silezië]] in het [[Duitse Rijk]], die na een eeuw een feit werd.

OokNog wel probeerde Hendrik III om meer invloed te verkrijgen in het groothertogdom Polen., Ditmaar planuiteindelijk misluktezag echterhij omdatdat hijzijn overmacht als een klein'Duitse' gebiedrijksvorst metverder onduidelijkezou grenzenkunnen heersteuitbouwen. AlsHij hertogzocht vanvoor Sileziëzichzelf bevorderdeen Hendrikvoor IIIzijn netdochter huwelijkspartners uit de rangen van de Duitse rijksadel, en als zijnhertog voorgangersvan Silezië bevorderde hij de ookzogenaamde de [[Oostkolonisatie]] van Duitse burgersboeren in Sileziënieuw enaangelegde verbeterdedorpen hijen hetvan politieke,Duitse hetburgers economischein ennieuwe hetstadsvestigingen, culturelezoals beleidbij vande Silezië. Ook schonk hijschenking in 1261 van stadsrechten aan de bevolkingburgers van [[Breslau]], waarmee hij de geplande en breedvoerige wederopbouw van de stad kon verzekeren. De uiteindelijke [[germanisering]] van [[Silezië]] vindt hier haar oorsprong.

Als hertog van [[Silezië]] probeerde Hendrik III eveneens om de macht van de adel in te perken, wat voor grote onrust binnen de Silezische adel in zijn hertogdom zorgde. In 1266 kwam de adel zelfs in opstand tegen Hendrik IIIhem en eiste zij de bisschop van [[Passau]] dat hij de macht zou gaan delen met zijn jongste broer [[Wladislaus van Silezië|Wladislaus]]. De opstand mislukte echter en de adel kon zijn eisen dus niet doordrukken. Hetzelfde jaar overleed Hendrik III echter onverwacht. Het is niet echt geweten wat zijn doodsoorzaak was, waardoor aangenomenAangenomen wordt dat hij vergiftigd zou kunnen zijn. Binnen de adel zou dit zeker mogelijk geweest zijn, aangezien Hendrik III na het neerslaan van de opstand waarschijnlijk hard optrad tegen de verantwoordelijken. Ook zijn oudere broer Bolesław II of de bisschop van [[Passau]] konden verantwoordelijkbelang zijnhebben voorgehad debij vergiftigingzijn dood. In ieder geval werd hij na zijn dood begraven in de UrsulijnenkerkUrsulakerk van [[Breslau]].

Na zijn dood werd Hendrik III als hertog van [[Silezië]]-[[Breslau]] opgevolgd door zijn jongste broer Wladislaus en zijn minderjarige zoon [[Hendrik IV van Polen|Hendrik IV]], die later ook groothertog van Polen zou worden.

Op 8 juni 1252 huwde Hendrik III met Judith, weduwe van hertog [[Mieszko II de Vette]] van het Silezische [[Hertogdom Opole|Opole]] ([[Oppeln]]). Ze kregen volgende kinderen: