Verdragen van Schengen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 6:
De '''Verdragen van Schengen''' (gezamenlijk ook wel bekend als het '''Verdrag van Schengen''') zijn overeenkomsten tussen een aantal Europese landen om het vrije verkeer van personen mogelijk te maken. Het grondgebied van deze landen vormt de '''Schengenzone'''. De verdragen zijn genoemd naar de plaats van ondertekening, het Luxemburgse dorp [[Schengen (Luxemburg)|Schengen]].
==Geschiedenis==
Op 14 juni 1985 ondertekenden de regeringsleiders van [[België (hoofdbetekenis)|België]], [[Nederland (hoofdbetekenis)|Nederland]], [[Luxemburg (land)|Luxemburg]], [[Duitsland (hoofdbetekenis)|Duitsland]] en [[Frankrijk (hoofdbetekenis)|Frankrijk]] het eerste Verdrag van Schengen. Ze kwamen overeen de personencontrole aan hun gemeenschappelijke grenzen af te schaffen. Zo ontstond een gebied zonder binnengrenzen dat bekendstaat als Schengenruimte. [[Schengen (Luxemburg)|Schengen]] is het dorp op het Luxemburgse [[drielandenpunt]] met Duitsland en Frankrijk, waar het verdrag werd ondertekend.
In 1986 is de [[Europese Akte]] gesloten door de twaalf toenmalige leden van de Europese Gemeenschap. Deze Europese akte houdt in dat er vanaf 1993 een interne Europese markt is met vrij verkeer van [[kapitaal (economie)|kapitaal]], [[goederen]], [[diensten]] en personen. Deze akte draagt sommige bevoegdheden van lidstaten over aan instellingen van de [[Europese Unie]].
De Schengenlanden voerden een gemeenschappelijk [[visum]]beleid in en spraken af dat zij doeltreffende controles aan de buitengrenzen zouden invoeren. Controles aan de binnengrenzen kunnen gedurende een beperkte periode worden verricht indien de openbare orde of de nationale veiligheid dit vereisen. De praktische implementatie van de afspraken is geregeld in de [[Schengen Uitvoeringsovereenkomst]].
De Schengenruimte is geleidelijk uitgebreid en omvat nu 22 EU-lidstaten plus [[IJsland]], [[Noorwegen]], [[Zwitserland]] en [[Liechtenstein]]. De overeenkomst maakt sinds de inwerkingtreding van het [[Verdrag van Amsterdam]] integraal deel uit van de EU-verdragen. [[Ierland (land)|Ierland]] en het [[Verenigd Koninkrijk (hoofdbetekenis)|Verenigd Koninkrijk]] hebben in de EU-verdragen een uitzonderingspositie bedongen ten aanzien van Schengen en nemen daarom geen deel aan de afspraken over grenscontroles en visa. Tussen deze twee landen onderling zijn overigens geen controles.
Nadat de EU en [[Zwitserland]] op 26 oktober 2004 een overeenkomst tekenden betreffende de toetreding van Zwitserland tot de Schengenzone, volgde op 5 juni 2005 nog een [[referendum in Zwitserland]]. De Zwitserse bevolking stemde in met toetreding (54,6% voor, 45,4% tegen). Het verdrag trad voor Zwitserland echter pas op 15 december 2008 in werking als gevolg van een aantal noodzakelijke wetswijzigingen en aanpassingen die doorgevoerd moesten worden op de vliegvelden. Omdat Zwitserland geen deel uitmaakt van de [[Europese Economische Ruimte]] blijft douanecontrole op goederen echter bestaan.
In september 2011 is tijdens de Raad van de Europese Unie de toetreding van [[Bulgarije]] en [[Roemenië]] tot de Schengenzone door Finland en Nederland geblokkeerd. Een compromisvoorstel van de Voorzitter van de Raad waarbij de werking van de Verdragen alleen van toepassing zou zijn voor grensoverschrijdingen op vliegvelden bleek niet haalbaar. In de landen die hun goedkeuring onthielden zouden interne politieke overwegingen tot deze keuze geleid hebben.<ref>[http://www.nu.nl/politiek/2622287/roemenie-en-bulgarije-nog-niet-klaar-schengen.html Roemenië en Bulgarije nog niet klaar voor Schengen]</ref> Op 5 december 2013 maakte ook Duitsland bekend de toetreding van Roemenië en Bulgarije te blokkeren. Dit vanwege de grote corruptie en omdat de Roemeense rechtsstaat onder druk staat. Het is op dit moment niet duidelijk wanneer Roemenië en Bulgarije tot de Schengenzone zullen toetreden. Overigens staat deze kwestie los van het opengaan van de arbeidsmarkt voor Roemenen en Bulgaren vanaf 1 januari 2014.
==Inhoud==
===Vrij verkeer van personen===
Burgers van de lidstaten die het verdrag hebben ondertekend hebben geen [[visum]] nodig om binnen de Schengenruimte te reizen. Met een visum voor eender welk Schengenland kan men vrij in de Schengenruimte reizen. Het standaard toeristenvisum (C-visum) is drie maanden geldig en dient te worden aangevraagd bij het land dat het hoofddoel van verblijf is (of, indien dat onbekend is, het land van eerste aankomst).
De politie van Schengenlanden mag tien kilometer over de grens van een ander Schengenland rijden. De politie van een Schengenland mag ook hoogstens 45 minuten zonder toestemming wapens dragen in een ander Schengenland.
===Tijdelijke ontheffing===
| |||