Schietstoel: verschil tussen versies

In het begin van de luchtvaart stapten de piloten gewoon op de [[vleugel (vliegtuig)|vleugel]] van hun toestel, of ze draaiden het toestel ondersteboven, maakten hun gordel los en lieten zich in het zwerk vallen. Maar metMet het toenemen van de snelheid van de machines was dit niet meer mogelijk, doordat de piloot dikwijls werd getroffen door de staart van het toestel. Daarom werd gezocht naar een meer doeltreffende methode. De eerste schietstoel werd tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] in [[Duitsland]] ontwikkeld, en werkte met [[perslucht]]. Het prototype van de [[Heinkel (merk)|Heinkel]] [[Heinkel He 280|He 280]] [[straaljager]] werd er als eerste mee uitgerust. Toen het toestel op [[13 januari]] [[1942]] onbestuurbaar raakte, wist testpiloot [[Helmut Schenk]] zich met succes te redden. Het eerste toestel in actieve dienst dat met een schietstoel was uitgerust, was de [[Heinkel He 219]] nachtjager. Eind [[1944]] namen de Duitsers een nieuw type schietstoel in gebruik. Hierbij was de perslucht vervangen door een explosieve lading. Dit type werd toegepast in de [[Heinkel He 162]] ''Volksjager''.

Dit betekent overigens niet dat de piloten ongeschonden de grond bereiken. Door de enorme G-krachten waaraan ze worden blootgesteld als ze uit het vliegtuig worden geschoten, treden vaak verwondingen aan de [[wervelkolom]] op. Verbeteringen worden gezocht in het in fases lanceren van de stoel, waardoor de versnelling geleidelijker verloopt. Een andere bron van verwondingen wordt gevormd door de cockpitkoepel (Engels : 'canopy' ). De huidige schietstoelen werken dermate snel dat er geen tijd is om te wachten tot de canopy zich heeft geopend is. De piloot wordt daarom soms door de canopy heen geschoten, of de canopy wordt eerst van het toestel gesepareerd voordat de schietstoel zich in beweging zet.

Er zijn ook onderzoekingen gedaan naar het afschieten van de complete neus van het vliegtuig, maar deze methode kwam slechts bij enkele speciale vliegtuiguitvoeringen in productie, onder meer bij de [[General Dynamics F-111]]. De eerste versies van de [[Lockheed]] [[F-104 Starfighter]] waren uitgerust met een afwijkend type schietstoel, waarbij de piloot onderuit het toestel werd geschoten. Bij ongevallen op geringe hoogte is zo'n systeem onbruikbaar; daarom wordt deze methode niet meer toegepast. Bij moderne systemen kan de piloot zichzelfzich zelfs nog in veiligheid brengen als zijn toestel op de grond stilstaat, dankzij de zogenaamdezogenoemde "zero-zero" -schietstoel (die werkt bij hoogte zero en snelheid zero).