Pasquale Paoli: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
categorie gepreciseerd |
k Aanvulling. Corsica kostte de Franse staat 200.000 pond in aankoop. |
||
Regel 4:
Paoli ontving zijn opvoeding in [[Napels (stad)|Napels]], waar zijn vader in ballingschap leefde. Hyacinth de Paoli was minister geweest onder de eerste en enige koning van Corsica, [[Theodor von Neuhoff]] ([[1736]]).
Pascal keerde in april 1755 terug naar Corsica om de leiding in het verzet tegen [[Republiek Genua|Genua]] op zich te nemen. De vader van [[Napoleon Bonaparte]], [[Carlo Maria Buonaparte]], assisteerde hem daarbij. Op [[13 juli]] [[1755]] werd hij benoemd tot 'generaal van de Natie'. Het lukte Paoli een groot deel van het eiland van het Genuees gezag te bevrijden, waarna hij een bestuur op democratische grondslag inrichtte gebaseerd op de theorieën van [[Charles Montesquieu|Montesquieu]]: met [[scheiding der machten]] en [[volkssoevereiniteit]]. Als "generaal van de Natie" nam hij zelf de uitvoerende macht in handen. Deze verlichte leider van een weinig ontwikkeld eiland sprak tot de verbeelding van heel Europa.
De Genuezen bleven nog steeds op het eiland, maar waren verzwakt en vroegen hulp aan Frankrijk. Genua verkocht het eiland aan Frankrijk in 1768 voor tweehonderdduizend pond ([[Verdrag van Versailles (1768)|Verdrag van Versailles]]). Nadat Frankrijk het eiland had bezet, organiseerde Paoli het gewapend verzet,
Tijdens de [[Franse Revolutie]] werd Paoli uitgenodigd om terug te keren. Nadat hij door de revolutionairen in Parijs als een held was ontvangen, vestigde hij zich in 1790 opnieuw op Corsica - nu een Frans [[departement]] - waar hij de leiding van het plaatselijk bestuur in handen kreeg. Tot zijn medewerkers van die tijd behoorde de jonge Corsicaanse officier [[Napoleon Bonaparte]]. Maar Paoli kreeg het moeilijk met de revolutie toen die steeds radicaler werd. In 1793 mislukte een poging om met een Frans legertje vanuit Corsica het naburige [[Sardinië]] te veroveren, omdat Paoli de expeditie heimelijk had gesaboteerd. Als gevolg daarvan eiste de [[Nationale Conventie (Frankrijk)|Nationale Conventie]] in Parijs zijn arrestatie. Paoli ontketende opnieuw een opstand en verdreef met Britse hulp de Fransen uit hun voornaamste steunpunten. Daarbij moest ook de familie Bonaparte vluchten, die zich tegen Paoli had gekeerd. In [[1794]] stelde Corsica zich onder Brits gezag. Als het zelfstandige [[Anglo-Corsicaans Koninkrijk]] kreeg het een eigen [[grondwet]], met de Britse koning [[George III van het Verenigd Koninkrijk|George III]] als koning en de Brit [[Gilbert Elliot|Sir Gilbert Elliot]] werd [[onderkoning]]. Paoli werd echter door de Britten aan de kant geschoven en verliet in 1795 voorgoed het eiland. Een jaar later zou Corsica definitief Frans worden.
| |||