Anosmie: verschil tussen versies

Gedurende de [[Middeleeuwen]] werd er vaak een relatie gelegd tussen een ziekte en een heilige, die dan als [[patroonheilige]] functioneerde. Tegen tandpijn bijvoorbeeld riep men de heilige [[Apollonia van Alexandrië]] aan. Voor lijders aan anosmie is geen beschermheilige bekend, maar in aanmerking zou kunnen komen de heilige [[Bernard van Clairvaux]], in wiens biografie in de [[Legenda aurea|''Gulden legende'']] wij lezen dat hij door het vele vasten zijn smaak verloren had: “Hi hadde sijnre kelen begheerte so ghetamt dat hi in vele manieren sinen smaec verloren hadde.” (Hs. KB Brussel 15140, fol. 257ra) en daarom niet (meer) wist wat hij at. <ref>Ed. P. Maggioni, Firenze 1998, vol. II: Sic gule illecebras edomuerat ut ipsam quoque saporum discretionem ex magna parte perdiderit.</ref>