Bernadette Chirac: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k rode wikilink weggewerkt
k fix weggewerkte rode link
Regel 62:
 
Op 17 mei 1995 woont Bernadette Chirac de [[inauguratie]] van haar echtgenoot als Frans president bij op het [[Élysée]]. Vanaf dan hield ze zich eraan om als ''première dame de France'' een ware gastvrouw van het Élysée te zijn. Ze leek de eerste presidentsvrouw die hier ook plezier in had of toch op zijn minst weinig last had van het mondaine en protocollaire ritme van het paleis. Ze stond er vooral op om zo vaak als mogelijk haar echtgenoot te vergezellen tijdens officiële bezoeken en beschouwde dit als haar plicht tegenover de Fransen.<ref>{{Aut|Bernadette Chirac}}, 2001, blz 39</ref> Tijdens een verplaatsing naar [[Abbeville (Somme)|Abbeville]] sprak ze haar sympathie uit voor de mensen die getroffen werden door de ernstige overstromingen van de [[Somme (rivier)|Somme]] in 2001.<ref>{{Aut|Bernadette Chirac}}, 2001, blz 45-51</ref> Ze bleef evenwel ook zelf een politica en voerde in die hoedanigheid ook campagne in 1998 en 2004 om haar mandaat in de 'conseil général' te behouden. Zo hield ze er ook aan om elk jaar een kleine ronde doorheen Frankrijk te doen<ref>{{Aut|Bernadette Chirac}}, 2001, blz. 53-56</ref>, wat haar toeliet haar man voor te bereiden op de mogelijkheid dat hij tegenover [[Jean-Marie Le Pen]] zou komen te staan tijdens de tweede ronde van de [[Franse presidentsverkiezingen 2002|Franse presidentsverkiezingen in 2002]].<ref>http://www.linternaute.com/actualite/politique/1164912-premieres-dames-a-chacune-son-style/1164918-bernadette-chirac</ref>
[[Bestand:George W. Bush John Paul II funeral.jpg|thumb|Bernadette Chirac, tweede van links op de staande rij, tussen haar echtgenoot en [[Laura Bush]] en achter [[Albert II van België|Albert II]] en [[Paola Ruffo di Calabria|Paola van België|Paola]], tijdens de begrafenis van paus [[Johannes-Paulus II]], in 2005.]]
 
Ze hield er eveneens aan om haar mening te geven en kwam zo soms in conflict met de raadgevers van haar man. Zo verzette ze zich tegen de ontbinding van de [[Nationale Vergadering (Frankrijk)|Assemblée nationale]] in 1997, voorgesteld door de secretaris-generaal van het Élysée, [[Dominique de Villepin]].<ref name="express">[http://www.lexpress.fr/informations/bernadette_626394.html Dossier over Bernadette, ''L'Express'', 01/01/1998]</ref> Het was echter vanaf het moment dat er een periode van [[cohabitation]] ontstond en de socialistische [[regering-Jospin|regering]] onder [[Lionel Jospin]] aantrad dat ze haar rechtse politieke stempel kon drukken en een echte invloed had op haar echtgenoot. Ze was aanwezig op het terrein, werd geapprecieerd in de publieke opinie (onder meer door ''opération Pièces Jaunes''), maar was vooral geliefd bij de lokale [[rechts (politiek)|rechtse]] mandatarissen en werd een van de sterke pijlers van haar man tijdens zijn herverkiezing als president in 2002. Haar populariteit uitte zich bijvoorbeeld in de succesverkoop van haar boek ''Conversation'' geschreven met Patrick de Carolis.