Joseph Goebbels: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Mar(c) (overleg | bijdragen)
k ref na komma
Regel 35:
Vanaf 1942, toen het duidelijk was dat een snelle overwinning aan het [[Oostfront (Tweede Wereldoorlog)|oostfront]] er niet meer in zat en ook niet tegen de westelijke [[Geallieerden (Tweede Wereldoorlog)|geallieerden]], doordat Hitler zelfs Amerika de oorlog had verklaard (tegen de adviezen van Goebbels, [[Hermann Göring]] en andere nazibonzen in), vervreemdde Goebbels van Hitler. Als minister van volksvoorlichting waren zijn kwaliteiten evenwel onmiskenbaar, de aard van het regime dat hij diende in aanmerking genomen. Op 18 februari 1943, vlak na de nederlaag van [[Slag om Stalingrad|Stalingrad]], hield hij in het [[Berliner Sportpalast|Berlijnse Sportpalast]] een geëxalteerde rede, waarin hij de Duitse bevolking de retorisch bedoelde vraag voorhield of het de totale oorlog wilde ("''Wollt ihr den totalen Krieg?''"). Dit was een duidelijk andere boodschap dan voorheen, die erop neerkwam dat er kanonnen én boter geproduceerd konden worden. Toen de kansen voor de Duitsers waren gekeerd, was zijn rol als propagandist goeddeels uitgespeeld en werd hij benoemd tot Rijksgevolmachtigde voor de totale oorlog. Goebbels had een groot aandeel in het verijdelen van het [[complot van 20 juli 1944]] en werd vervolgens weer Hitlers trouwste bondgenoot.
 
Tegen het einde van de oorlog overtuigde Goebbels Hitler Goebbels ervan in [[Berlijn]] te blijven, om zo aan diens [[mythe]]vorming te werken. Na Hitlers [[zelfmoord]] zag hij er om de volgende redenen van af de leiding van het ineengestorte nazirijk over te nemen:
 
<blockquote> "Der Führer hat mir den Befehl gegeben, im Falle des Zusammenbruchs der Verteidigung der Reichshauptstadt Berlin zu verlassen und als führendes Mitglied an einer von ihm ernannten Regierung teilzunehmen. Zum erstenmal in meinem Leben muß ich mich kategorisch weigern, einem Befehl des Führers Folge zu leisten. Meine Frau und meine Kinder schließen sich dieser Weigerung an. Im anderen Falle würde ich mir selbst (...) für mein ganzes ferneres Leben als ein ehrloser Abtrünnling und gemeiner Schuft vorkommen, der mit der Achtung vor sich selbst auch die Achtung seines Volkes verlöre, die die Voraussetzung eines weiteren Dienstes meiner Person an der Zukunftsgestaltung der Deutschen Nation und des Deutschen Reiches bilden müßte".</blockquote>