Muddy Waters: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 34:
Aanvankelijk overleeft hij als dagloner en probeert als professioneel blueszanger aan de bak te komen met de hulp van [[Big Bill Broonzy]]. Door over te schakelen op elektrische gitaar zal hij mee de basis leggen voor de [[Chicago sound]].
Zijn eerste opnames voor [[Columbia Records|Columbia]] blijven onuitgegeven en pas in 1948 breekt hij door met ''[[I Can't Be Satisfied]]'' voor wat toen nog het Aristocratlabel is. [[Aristocrat Records]] verandert dat jaar in [[Chess Records]], genoemd naar de broers Leonard en Phil Chess. Aanvankelijk koppelen zij hem aan [[Ernest Big Crawford]] maar geleidelijk aan verzamelt hij de allerbeste muzikanten rond zich: [[Little Walter]], [[Jimmy Rogers (bluesgitarist)|Jimmy Rogers]], [[Elgin Evans]] en [[Otis Spann]] zullen in de vroege [[1950-1959|jaren '50]] de scene beheersen in combinatie met componist [[Willie Dixon]]. ''[[Hoochie Coochie Man]]'', ''[[I just wanna make love to you]]'' en ''[[I'm ready]]'' brengen hem commercieel succes. Begeesterende cluboptredens vestigen voorgoed de faam van Muddy en enkel rivaal [[Howlin' Wolf]] komt in zijn buurt.
In de tweede helft van het decennium stagneert het succes, Little Walter en Jimmy Rogers verlaten de groep maar telkens geeft hij nieuw talent de kans om zich binnen zijn band te ontplooien. [[Big Walter Horton]], [[Jimmy Cotton]], [[Luther Johnson]], [[Buddy Guy]], [[Fred Below]], [[Bob Margolin]], [[Pinetop Perkins]] zullen door de jaren heen zijn sound bestendigen.
| |||