Livin' Blues: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k +Appendix ivm aanwezige <ref> |
Repareer link naar doorverwijspagina met Zeusmodus, Brainbox → Brainbox (band) |
||
Regel 15:
Hoewel de beroemde Engelse [[Muziekproducent|producer]] Mike Vernon ([[John Mayall]], [[Fleetwood Mac]], [[Focus (band)|Focus]]) zich in 1972 na de overgang van [[Phonogram Records|Phonogram]] naar platenmaatschappij [[Ariola]] over de groep ontfermt, blijven de drummersperikelen voortduren. Op de lp ''Rockin' at the tweedmill'' drumt [[Arjen Kamminga]], maar die moet enkele maanden later met rugklachten de band alweer verlaten. Op voorspraak van Vernon wordt Kenny Lamb van de Engelse bluesgroep Jellybread de nieuwe drummer. Hij is te horen op de lp ''Ram Jam Josey'', die al nauwelijks als een bluesplaat kan worden aangemerkt. Het blijkt de laatste plaat van het gouden tijdperk van Livin' Blues te zijn, want in 1974 valt de groep uit elkaar. John Lagrand gaat spelen in de groep [[Water (band)|Water]], Nicko Christiansen in [[Himalaya (band)|Himalaya]] en Ruud van Buuren in [[Long Tall Ernie and the Shakers]].
Ted Oberg voelt zich door het contract met Ariola gedwongen de band voort te zetten. Hij is dan ook de enige overgebleven LB'er die eind 1974 meedoet op de [[Disco (muziekgenre)|disco]]-[[hit (muziek)|hit]] ''Boogie Woogie Woman'' met zanger John Frederiksz (onder andere bekend van George Cash), Michel Driesten op drums, Ronnie Meyes op gitaar en de teruggekeerde Henk Smitskamp op bas, die uit de opgeheven [[Shocking Blue (band)|Shocking Blue]] overkomt. Althans die bezetting prijkt op de fotohoes, want als de band de single begin 1975 op tv gaat promoten blijken Meyes en Driesten verdwenen te zijn en doen [[Cornelis van der Beek|Cor v.d. Beek]] (ex-drummer van Shocking Blue) en Paul Vink (ex-[[Finch (band)|Finch]], toetsen) mee. Op de lp ''Live 75'' is laatstgenoemde alweer absent. Een jaar later op ''Blue Breeze'' (geproduceerd door John Sonneveld) is de voormalige Shocking Blue-ritmesectie vervangen door bassist André Reijnen (ex-[[Brainbox (band)|Brainbox]]) en drummer Jacob van Heiningen (ex-Galaxis). Deze lp is de bestverkochte van de band en met name de populariteit in Polen stijgt tot grote hoogten.
In Nederland gaat het echter bergafwaarts en in 1978 zit de band zelfs zonder platencontract. Oberg blijft met diverse muzikanten doorrommelen tot 1980. Dan besluit hij Nicko Christiansen en John Lagrand terug te halen en samen met bassist Evert Willemstein en drummer Boris Wassenberg (ook wel bekend als Beau Wassenberg) richt hij zich weer op de [[bluesrock]] van een jaar of tien eerder. Livin' Blues is dan ook tijdens de Haagse Beatnach (13 juni 1980) één van de weinige nog bestaande bands en daardoor één van de meest professionele acts.
| |||