Organische stof: verschil tussen versies

'''Organische stof''' in de [[bodem]] is dood [[weefsel (biologie)|biologisch materiaal]], afkomstig van vooral [[planten]] en voor een kleiner deel van dierlijke [[organisme]]n ([[ontlasting|uitwerpselen]] van [[bodemfauna]]), en wordt bijvoorbeeld geleverd door [[wortel (plant)|plantenwortels]], [[blad|bladeren]] (in de [[natuur (werkelijkheid)|natuur]]), [[graan]]stoppels, [[stalmest]] (in de [[landbouw]]). Organische stof bestaat in [[biochemie|(bio)chemisch]] opzicht uit een [[mengsel]] van natuurlijke [[organische verbinding]]en: [[stof (scheikunde)|stoffen]] ([[biomolecuul|biomoleculen]]) die binnen een [[organisme]] werden aangemaakt waar ze zorgden voor de [[homeostase (fysiologie)|homeostase]], en nu [[biologische afbraak|terugkeren]] in de [[voedingsstoffenkringloop]]. Organisch materiaal ''op'' de bodem wordt de [[strooisellaag]] genoemd, en organische stof ''in'' de bodem [[humus]]; een [[zandbodem]] die humus bevat noemt men ook wel 'humeuze zandgrond'. Een ander woord voor dood organisch materiaal is [[detritus]], een term die vooral wordt gebruikt voor materiaal afkomstig van dode organismen in de [[oceaan|oceanen]], [[meer|meren]] en [[rivier]]en.

Organische stof in de bodem kan veel water opnemen en werkt door het [[adsorptie]]vermogen als mineralenbuffer, waardoor [[voedingsstof|anorganische voedingszouten]] minder makkelijk [[uitspoeling|uitspoelen]]. In [[droge seizoen|droge perioden]] kan de plant makkelijk het vocht uit de organische stof opnemen. Hierdoor zijn zandgronden met een hoog organische stofgehalte minder droogtegevoelig dan humusarme zandgronden. Ook komen via [[mineralisatie]] voedingszouten uit de organische stof langzaam vrij waardoor ze weer beschikbaar komen voor opname door planten.