De '''Vierde Engels-Nederlandse Oorlog''' (1780-1784) was een oorlog tussen de [[Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden]] en [[Koninkrijk Groot-Brittannië|Groot-Brittannië]]. Pas in mei 1781 verklaarde de Republiek de oorlog aan Engeland, nadat dat land dat op [[20 december]] [[1780]] had gedaan.
De eerdere drie zeeoorlogen hadden de hegemonie op zee als inzet;. deDe vierde droeg meer het karakter van een Britse strafexpeditie, vanwege de Republikeinse "smokkel-steun" aan de rebellen ten tijde van de [[Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog]].<ref>Wijn, J.J.A. (1988) De bakens verzet 1688-1788. Het bondgenootschap met Engeland, de afhankelijke positie van de Republiek en de aftakeling van de oorlogsvloot. In: 500 jaar Marine. Onder redactie van de Afdeling Maritieme Historie van de Marinestaf. De Bataafsche Leeuw. </ref>
== Aanloop en aanleiding ==
Regel 38:
De economische schade voor Nederland was zeer groot. Het conflict leidde wel tot een nieuw groot bouwprogramma voor oorlogsschepen.
De oorlogRepubliek sloot zich aan bij vredesbesprekingen die vanaf 1782 in Parijs werden gehouden tussen Engeland en de Verenigde Staten, Frankrijk en Spanje. Op 2 september 1783 werd beëindigddaar meteen voorlopig akkoord bereikt tussen de [[VredeRepubliek vanen Engeland. Pas op 20 mei 1784 sloten de beide landen in Parijs (1783)]]een definitief vredesverdrag. De VOC verloor het specerijenmonopolie. Engeland kreeg het recht op de vrije vaart op de [[Molukken]]. De Republiek verloor [[Nagapattinam (stad)|Negapatnam]] in India aan de Engelsen.
In 1785 sloot de Republiek eenook verbondvrede met Frankrijk.[[keizer HetJozef eindeII]] vanna deeen alliantieconflict metover Engelandgeld- maakteen grenskwesties dat in 1784 was uitgelopen in de [[Keteloorlog]]. De Republiek mogelijkversterkte kwetsbaarhaar positie dat jaar nog door een verdedigend verbond met Frankrijk.
