Verdrag van Londen (1839): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Westerschelde: linkje |
|||
Regel 21:
* België moest het [[Limburg (Nederland)|oostelijk deel]] van [[Limburg (Verenigd Koninkrijk der Nederlanden)|Limburg]] weer afstaan aan Nederland; het kreeg het statuut van hertogdom binnen de [[Duitse Bond]].
* België kreeg het recht op de [[IJzeren Rijn]], een spoorverbinding door het pas in het leven geroepen [[Limburg (Nederland)|Nederlands-Limburg]].
* In artikel IX onder paragraaf 3 en 4 werd de vrije toegang geregeld vanuit Antwerpen naar de Rijn. Dit is de basis van het latere Schelde-Rijnverdrag en dit deel van het verdrag had tot gevolg dat het kanaal door Zuid-Beveland werd gegraven vanwege de afdamming van de Kreekrak met een spoordijk.De huidige Schelde-Rijnverbinding volgt bijna dezelfde route als voor het verdrag.
* België moest [[neutraal land|neutraal]] blijven (artikel 7).
* België verkreeg het Franstalige westelijk deel van [[Groothertogdom Luxemburg|Luxemburg]]; het oostelijk deel bleef als [[groothertogdom]] via regerende leden van het huis Oranje in een [[personele unie]] verbonden met Nederland. Heel Luxemburg had nog het statuut van zelfstandig groothertogdom binnen de [[Duitse Bond]]. De [[Geschiedenis van Luxemburg|Luxemburgse geschiedenis]] zal dus eerder zeggen dat het westelijk deel aan België werd afgestaan. De verdeling geldt als de ''[[Delingen van Luxemburg|Derde deling van Luxemburg]]''. Een rompstaat bleef over, met ongeveer een derde van het oorspronkelijke grondgebied met de helft van de bevolking <ref>Calmes (1989), p. 316</ref> in [[personele unie]] met het Koninkrijk der Nederlanden onder koning-groothertog [[Willem I der Nederlanden|Willem I]] (en vervolgens [[Willem II der Nederlanden|Willem II]] en [[Willem III der Nederlanden|Willem III]]). Deze regeling werd later vastgelegd in het [[Verdrag van Londen (1867)]],<ref>Kreins (2003), pp. 80–1</ref> bekend als het 'Tweede Verdrag van Londen' naar analogie van het verdrag van 1839. De personele unie eindigde met de dood van koning-groothertog Willem III op [[23 november]] [[1890]], omdat hij geen mannelijke nazaten bezat. Het Groothertogdom vererfde in de mannelijke lijn.<ref>Kriens (2003), p. 83</ref>
| |||