Madeleine Pelletier: verschil tussen versies

Pelletier verdiepte zich in de antropologie. Ze bestudeerde het verband tussen schedelomvang en intelligentie volgens de toentertijd geldende theorie van [[Paul Pierre Broca]]. Charles Letourneau en Léonce Manouvrier, met wie ze samenwerkte, verdedigden de heersende mening dat de man intelligenter is dan de vrouw. Pelletier slaagde er niet in om ze op andere gedachten te brengen. Doordrongen van het bestaan van deze heersende theorie probeerde ze de veronderstelde lagere intelligentie van vrouwen te weerleggen, door te stellen dat de vrouwelijke schedel minder dik is. Bovendien zou dit ook de vermeende superioriteit van het ‘blanke ras’ gebaseerd op de schedelomvang onderuithalen. Uiteindelijk keerde de ze antropologie de rug toe, omdat ze het niet eens is met de theorie dat intelligentie samenhangt met de schedelomvang. Deze opvatting impliceert dat vrouwen minder intellectuele vermogens zouden hebben. Het weerleggen van deze [[doctrine]], door te stellen dat het schedelbot van de vrouw dunner is, leverde Pelletier weinig bijval op. In november 1902 wordt haar de deelname aan het concours voor studenten psychiatrie geweigerd, omdat alleen personen mogen deelnemen die stemrecht hebben. Omdat vrouwen geen stemrecht hebben, zijn ze dus automatisch uitgesloten van deelname. Daarop stelt ze alles in het werk om deze regel te laten afschaffen. Gesteund door het vrouwenblad '''[[La Fronde (krant)|La Fronde]]''<nowiki/>' en door enkele juryleden die haar kennen, krijgt Pelletier in 1903 uiteindelijk toestemming om deel te nemen aan het concours. In datzelfde jaar schrijft ze haar [[proefschrift]] getiteld '''L'Association des idées dans la manie aiguë et dans la débilité mentale''<nowiki/>'. In 1906 wordt Pelletier de eerste gediplomeerde vrouwelijke psychiater in Frankrijk.