Chico Hamilton: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 32:
Chico Hamilton was de oudere broer van de acteur [[Bernie Hamilton]]. Hij beleefde als jeugdige de hoogtijdagen van [[Hollywood]] en bedreef met schoolvrienden als Dexter Gordon en Charles Mingus al een jazzcombo, waarin hij [[klarinet]] speelde. Later ging hij drums spelen en op 17-jarige leeftijd een gig bij [[Duke Ellington]]. Er volgden opnamen met [[Slim Gaillard]] en een tournee met [[Lionel Hampton]]. Reeds in 1941 was hij in de speelfilm ''You'll Never Get Rich'' als deel van de band van [[Fred Astaire]] te zien. Op 21-jarige leeftijd trad hij met [[Ella Fitzgerald]] en [[Lester Young]] op. Later werd hij clubdrummer in Billy Berg's, een bekend jazztrefpunt in Los Angeles. Veel van de bekende jazzgrootheden speelden daar, waaronder [[Miles Davis]], [[Charlie Parker]] en [[Dizzy Gillespie]] en Hamilton kreeg de gelegenheid om met hen op te treden. Na het vervullen van zijn militaire dienstplicht, waar hij werd onderricht door [[Jo Jones]], speelde hij in augustus 1946 in de band van de saxofonist [[Lester Young]] (''The Complete Aladdin Recordings'') en daarna bij [[Count Basie]]. Vanaf 1948 begeleidde hij [[Lena Horne]].
 
In 1952 richtte Hamilton samen met [[Gerry Mulligan]] en [[Chet Baker]] het pianoloze Mulligan-Baker-kwartet op, dat criteria bepaalde voor de ontwikkeling van de jazzmuziek en Hamilton bekendheid gaf in het gehele land. Het succes van het kwartet zorgde ervoor, dat Hamilton een aanbod kreeg voor een opname onder zijn eigen naam, die hij inspeelde met [[Howard Roberts]] en [[George Duvivier]]. Met de combinatie gitaar-bas-drums, die voorheen nog niet bestond, bereikte hij wederom een succes bij het publiek, ook door de integratie van een [[cello]] in zijn kamermuzikaal met third stream gekenmerkt kwintet sinds het midden van de jaren 50. Dit kwintet, dat doorbrak tijdens het [[Newport Jazz Festival]] in 1956, was met verschillende bezettingen (achtereenvolgens met de houtblazers [[Buddy Collette]], [[Paul Horn (musicus)|Paul Horn]], [[Eric Dolphy]] en [[Charles Lloyd]], met cellisten als [[Fred Katz]] en [[Nathan Gershman]] en gitaristen als [[Jim Hall]] en [[Dennis Budimir]]) tot 1966 zeer succesvol. Bij het publiek telde hij als typisch voor de [[West Coast Jazz]]. Aansluitend werkte hij als componist voor reclame- en filmmuziek. Sinds ongeveer 1987 trad hij met zijn groep Euphoria op.
 
Hij schreef filmmuziek voor de Amerikaanse ''Gerald-McBoing-Boing''-serie tijdens de jaren 50. Tijdens het midden van de jaren 60 componeerde hij de muziek voor [[Roman Polański]]s klassieker ''Ekel'', later voor films als ''Die Sonnengöttin'' (1993) en ''Liebe auf den ersten Blick'' (1991) van [[Rudolf Thome]]. In 2004 kreeg hij de [[NEA Jazz Masters]] Fellowship.