Jef Rens: verschil tussen versies

In 1927 schreef hij zich in aan de [[ULB]] en werd actief bij de socialistische studenten, waarvan hij de internationale organisatie voorzat. In 1929 en 1930 promoveerde hij tot licentiaat in de economische wetenschappen en licentiaat in de sociale wetenschappen. In 1930 was hij verslaggever over de economische toestand van de diamantsector, op het Wetenschappelijk Nederlands-Vlaams Congres. In 1931-1932 kon hij, dankzij een beurs van de ''Alexander von Humboldt Stiftung'' studeren aan de [[Goethe Universität]] in [[Frankfurt am Main]], waar hij de cursuscursussen van [[Hendrik de Man]] volgde.

In januari 1941 meldde hij zich in Londen aan bij de Belgische regering. Hij werd onmiddellijk benoemd tot adviseur van de regering en kreeg de opdracht om een verslag te maken over dete mogelijkhedenorganiseren totvoorbereidingen studie vanover wat na de oorlog in België moest gebeuren. Zijn concept werd door de regering goedgekeurd en hij werd tot secretaris-generaal en verslaggever benoemd van de in februari 1942 opgerichte ''Commissie voor de studie van de naoorlogse problemen'', die werd voorgezeten door oud-eerste-minister [[Paul van Zeeland]] en waarvan lid waren: [[Louis de Brouckère]], [[Raoul Richard]], [[Gustave Joassart]] en [[Julius Hoste (politicus)|Julius Hoste]]. De commissie werkte met verschillende subcommissies, gewijd aan internationale politiek, culturele problemen, economie, sociale zaken en wederopbouw. Zij produceerden meer dan 220 rapporten met talrijke voorstellen. Hun werk leverde de basis voor heel wat besluitwetten die van kracht zouden worden na de Bevrijding van het land. Daaronder bevonden zich de besluitwetten die betrekking hadden op de stabilisatie van de munt, de epuratie en de repressie, de bevoorrading en rantsoenering, de prijzencontrole, de vergoedingen voor oorlogsschade enz. Jef Rens was de spil en gangmaker van dit aanzienlijke werk dat tegen einde 1943 grotendeels was volbracht.