Condor (Courfaivre): verschil tussen versies

Dit [[Zwitserland|Zwitserse]] motormerk ontstond uit de fabriek van de broers Eduard en Jules Scheffer waar [[fiets]]en en waarschijnlijk machines voor de productie van horloges werden gemaakt.

Eduard had deze fabriek in [[1891]] opgericht en niet veel later kwam zijn broer Jules in het bedrijf. In [[1894]] experimenteerden ze al met [[stoommachine|stoommotoren]], maar tot productie kwam het nog niet.

In [[1898]] kwam ingenieur Otto Fricker <ref>Otto Fricker werd later een van de oprichters van de Zwitserse motorrijdersbond Föderation der Motorradfahrer der Schweiz</ref> bij Condor werken. Otto was getrouwd met een dochter van Eduard Scheffer en werd eerst bedrijfsleider en in [[1904]] directeur van het bedrijf. Hij bleef dat tot aan zijn dood in [[1951]].

In [[1901]] begon Fricker met de productie van 1½pk-motorfietsen met [[inbouwmotor]]en van [[Donnet-Zedel|Zedel]] en een [[clip-on motor]] voor [[fiets]]en, mogelijk ook van Zedel. Deze modellen hadden [[riemaandrijving]] en magneet[[ontstekingssysteem|ontsteking]] en, vanwege hun "fiets"verleden, een terugtraprem. Het 210cc-model haalde 60 &nbsp;km/h en verbruikte 2½ liter brandstof op 100 kilometer.

Na [[1918]] werden vooral MAG-blokken van 246- tot 746 cc gebruikt. In de [[jaren twintig]] werd een eigen [[V-twin]] gemaakt, maar men bleef de MAG-blokken gebruiken. Er kwam een 248cc-model met primaire [[riemaandrijving]] en secundaire [[kettingaandrijving]] en een 648cc-V-twin met drie versnellingen en kettingaandrijving. In de [[1930-1939|jaren dertig]] leverde men ook Condor-motorfietsen met 147- tot 198cc-[[Villiers (motorfiets)|Villiers]]-blokken en er werden incidenteel ook [[Moser (St. Aubin)|Moser]]-blokken toegepast, maar in hoofdzaak werden nog steeds MAG-motoren in verschillende inhoudsmaten gebruikt.

Na 1945 produceeerde men een eigen 346cc-[[tweetaktmotor|tweetakt]] [[paralleltwin]] en in [[1947]] verscheen het nieuwe topmodel van Condor: de Condor C 580 met een 577cc-[[luchtkoeling|luchtgekoelde]] tweecilinder [[zijklepmotor|zijklep-]]-[[boxermotor]]. Die machine was al in [[1944]] voorgesteld, maar werd pas drie jaar later in productie genomen. In [[1948]] volgde een 744cc-versie. Beide machines hadden [[asaandrijving]] en starre (ongeveerde) [[frame (fiets)|frames]].

Niet lang hierna presenteerde men de 122cc-Condorette met drie versnellingen. In [[1951]] kreeg de Condorette een 125cc-[[ILO (motorfiets)|ILO]]-motor en in dat jaar bouwde men ook een [[prototype]] van een 350cc-tweecilinder [[tweetaktmotor]], die een bijna perfecte kopie van een [[Jawa (motorfietsmerk)|Jawa]] was.

In [[1953]] maakte men de Condor-[[Puch]] [[scooter (vervoermiddel)|scooter]], die één jaar in licentie gebouwd werd. Eind [[1954]] werd begonnen met de import van Puch [[bromfiets]]en die onder de naam Condor-Puch werden verkocht. In [[1957]] bouwde men een machine met 250 cc [[Maserati]]-motor waarvan er maar 15 gemaakt werden.

Inmiddels werden de zware boxermotoren vooral verkocht aan overheidsdiensten en de productie van politie- en militaire motorfietsen werd steeds belangrijker. In [[1967]] ging het merk Condor samenwerken met [[Ducati]]. De 350cc-eencilindermotor van de Ducati Scrambler werd gebruikt om een militaire motorfiets te ontwikkelen, de A 350. Aanvankelijk was het de bedoeling alleen het motorblok in te kopen, maar uiteindelijk werd bijna de hele motorfietsn in Italië in onderdelen geproduceerd en in Zwitserland geassembleerd.

* S. Ewald/G. Murrer: Enzyklopädie dedes Motorrads, Marken - Modelle - Technik, Bechtermünz Verlag 1999, ISBN 3-8289-5364-6