Strandvarkensgras: verschil tussen versies

De plant wordt 210 - 4050 cm hoog met veel langer liggende [[stengel]]s. Deze stengels hebben vaak een verhoute voet. Het sterk blauwgroene, leerachtige, 10 -15 mm lange [[blad]] is vrij smal langwerpig met een iets naarnar benedenboven omgerolde rand en 3,5 - 5 keer zo lang als breed. Het 7 - 10 mm lange [[tuitje]] is niet opvallend groen geaderd.

De plant bloeit van juli tot in oktober met groenachtige, 4 - 5 mm grote bloemen, die in okselstandige [[Kluwen (plant)|kluwens]] zitten. De vijf, groenachtige [[bloemdekblad]]en hebben een 0,6 - 0,8 mm brede witte of lichtroze rand.

Strandvarkensgras geeft de voorkeur aan zandige, kiezelige en schelphoudende bodems. De sterk blauwgroene plant groeit op beschutte stranden en strandvlakten, bij voorkeur op vloedmerken van bruinwieren die met zand bedekt en uiteraard boven de hoogwaterlijn zijn gelegen. Dit varkensgras is eenmalig opgedoken in 1962 op een vloedmerk aan de noordkust van Noord-Beveland. Men neemt aan dat het transport naar het noorden via het zeewater heeft plaats gevonden, transport via vogels wordt onwaarschijnlijk geacht. De plant, waarvan het gesloten areaal vele 10-tallen kilometers zuidelijker ligt, heeft de strenge winter van 1962/1963 niet overleefd. De soort schuift sinds de 60-er jaren iets op naar het noorden en is nu ook bekend van [[Ierland]]. Ze bevat stoffen die een [[antioxidant]]en werking hebben en ook die ook [[antibacterieelBactericide versus bacteriostatisch|antibacteriële]] potenties hebben.<ref name="René van Moorsel">[https://www.verspreidingsatlas.nl/0974 René van Moorsel, 2014, CC-BY-SA 3.0]</ref>