Jef Rens: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 4:
Zoon van een Nederlander, was hij van 1920 tot 1930 werkzaam als dokwerker, metaalarbeider en diamantbewerker.
In 1927 schreef hij zich in aan de [[ULB]] en werd actief bij de socialistische studenten, waarvan hij de Internationale organisatie voorzat. In 1929 en 1930 promoveerde hij tot licentiaat in de economische wetenschappen en licentiaat in de sociale wetenschappen. In 1930 was hij verslaggever over de economische toestand van de diamantsector, op het Wetenschappelijk Nederlands-Vlaams Congres. In 1931-1932 kon hij, dankzij een beurs van de ''Alexander von Humboldt Stiftung'' studeren aan de Goethe Universität in [[Frankfurt am Main]], waar hij de cursus van [[Hendrik de Man]] volgde.
In 1932 werd hij bij de Nationale Radioomroep (NIR) redacteur bij het ''gesproken dagblad''. Hij was tevens actief bij de socialistische vakbond. Hij trouwde met de uit Algerije afkomstige onderwijzeres Marguerite-Laure Pellabeuf (1910-1982), met wie hij vier kinderen kreeg.
In 1935 promoveerde hij aan de ULB tot doctor in de sociale wetenschappen met een thesis die als onderwerp had ''De sociale funderingen van het nationaal-socialisme''. Hij gaf les in sociale psychologie aan de ''Ecole supérieure ouvrière'' in Brussel (1935-1937).
In 1937 werd hij adjunct-kabinetschef van eerste-minister [[Paul-Émile Janson]]. In 1938 werd hij verkozen tot adjunct-secretaris-generaal van het [[ABVV]] en werd kabinetschef van eerste-minister [[Paul-Henri Spaak]]
In januari 1941 meldde hij zich in Londen aan bij de Belgische regering.
Rens reisde in 1942 naar de [[Verenigde Staten]] als vertegenwoordiger van de Belgische arbeidersorganisaties op de ''Internationale Arbeidsconferentie'' in [[New York]].
In 1944 vertegenwoordigde hij opnieuw de Belgische arbeidersorganisaties op de ''Internationale Arbeidsconferentie'' in [[Philadelphia]] en werd er tot adjunct-directeur benoemd bij de [[Internationale Arbeidsorganisatie]] (IAO) die zetelde in [[Montreal]]. Hij kwam niet naar België terug na de Bevrijding, maar bleef in Montreal en verhuisde in 1948 mee met het
In 1963 werd hij benoemd tot doctor honoris causa van de Universiteit San Andrés in [[La Paz]] ([[Bolivië]]), als erkenning voor zijn steun aan de Indianen van de [[Andes]].
|