'''Brug 397''' is een vaste [[brug (bouwwerk)|brug]] in [[Amsterdam-Centrum]].
De brug overspant het [[Open Havenfront]] aan de westzijde. Het stelt voetgangers en fietsers in de gelegenheid in één keer vanaf de westzijde van het [[Stationsplein (Amsterdam)|Stationsplein]] en de oostelijke kade van de [[Westertoegang]] over te steken naar de [[Prins Hendrikkade]]. De brug waarvan de plannen teruggaan tot 1989/1990 werd aangelegd in één pakket met de bouw van het hoofdkantoor en hotel van [[Wagons-Lits]]. Er werden wel wat eisen gesteld. De [[paalfundering|fundamenten]] mochten niet in de weg komen te liggen van toekomstige ontwikkelingen in het [[Amsterdamse Metrometro]]stelsel. Bovendien moest de overspanning aan de brede kant zijn, want [[rondvaart]]boten moesten de Westertoegang in kunnen draaien (dit werd bereikt door over de doorvaart van 15 meter een hoogte hebben van 2,18+ NAP). Het esthetisch ontwerp kwam van [[Benthem Crouwel Architekten]] (uiteraard ook van het kantoor en hotel), het technisch gedeelte van Ingenieurs Bureau Amsterdam. (IBA). Benthem Crouwel kwam met een dubbele metalen boogconstructie, waarvan de pijlers flink uiteenstaan, bijna direct tegen de walkanten. Die pijlers dragen tevens de lantaarns die zowel brug als constructie als de omgeving verlichten. De pijlers en de lage constructies zijn tegen aanvaring beschermd door een soort [[dukdalf|dukdalven]]. De balustraden staan enigszins naar binnen. De brug staat bekend als kuitenbijter voor fietsers, omdat ze behoorlijke stijgingspercentages (over korte afstand) kent. De brug is door die hellingen nauwelijks geschikt voor [[lichamelijke handicap|minder validen]]. Aan de zuidkant landt ze op het voet- en fietspad van de [[Prins Hendrikkade]]. De voetgangers en fietsers kunnen hier kiezen tussen de verkeersstroom noord-zuid, die onder de [[Haringpakkersbrug]] door gaat. Verkeer naar oost gaat eveneens via die onderdoorgang. Verkeer naar west moet hier linksaf en dan via een scherpe bocht alsnog de Haringpakkersbrug beklimmen. De scheiding tussen voet- en fietspad op de brug is alleen door een verflint aangegeven.
De brug werd eind 1992 geopend en verkreeg in 1994 de Staalprijs. Voorts zette de brug een trant van bruggenbouw in gang, die de stad kon toepassen in de nieuwe wijken die gebouwd werden zoals [[De Aker]] en [[IJburg]]. Het ontwerp van hotel wees juist de andere richting op, men vond het niet passen in deze omgeving, maar de weerstand verdween in de loop der jaren ook. Het gebouw staat bekend als Zilveren Toren. Direct ten oosten van de brug ligt de [[fietsflat]].
