Wikipedia

The Cats: verschil tussen versies

Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
Regel 6:
| aka = The Mystic Four<br />The Blue Cats
| jaren_actief = [[1964]] - [[1985]]
| oorsprong = [[Volendam (hoofdbetekenis)|Volendam]]
| muziek_genre = [[palingsound]]
| record_label = [[Durlaphone]]<br />[[Bovema]]<br />[[EMI Music|EMI]]
Regel 25:
| lid6 = [[Piet Keizer (The Cats)|Piet Keizer]] <small>(1952)</small>
}}
'''The Cats''' waren een popgroep uit [[Volendam (hoofdbetekenis)|Volendam]]. Ze bestonden van [[1964]] tot [[1985]], zij het met enkele onderbrekingen, en waren van 1968 tot 1975 een van de meest succesvolle bands van Nederland.<ref name="OOR 1994">OOR Pop-encyclopedie (1994) ''The Cats''</ref> De bezetting bestond uit [[Cees Veerman (The Cats)|Cees Veerman]], [[Piet Veerman]], [[Arnold Mühren (The Cats)|Arnold Mühren]], [[Jaap Schilder (The Cats)|Jaap Schilder]], [[Theo Klouwer]] en (van 1972 tot 1975) [[Piet Keizer (The Cats)|Piet Keizer]]. [[Jan Buijs (muziekmanager)|Jan Buijs]] was vanaf de oprichting de manager.
 
Ze ontwikkelden een oorspronkelijk muziekgeluid<ref name="OOR 100">Jan van der Plas, [http://oor.nl/#!/albums/100_1/album The Cats 100], recensie, ''OOR''</ref><ref name="Harry Knipschild 70 Mooi Volendam">[[Harry Knipschild]] (10 november 2011) [http://www.harryknipschild.nl/harryknipschild.nl/79-artikelen-popmuziek/217-70-jaap-veerman-en-mooi-volvendam Jaap Veerman en 'Mooi Volendam']</ref> dat de naam [[palingsound]] meekreeg. Het kenmerkt zich door de dramatiek in de stem van Piet Veerman, de achtergrondzang van de andere leden, de composities van Arnold Mühren en het studiowerk van [[Klaas Leyen]] en [[Wim Jongbloed]]. De stijl vond navolging bij veel andere Volendamse artiesten, zoals [[Maddog]], [[Left Side]], [[Next One]] en vanaf 1977 [[BZN]].
Regel 31:
Cees Veerman was aanvankelijk de leadzanger en Piet Veerman had deze rol vanaf 1968 voor de [[A-kant]]en van de singles. De eerste nummers waren [[cover (muziek)|covers]] of werden buiten de groep geschreven. Daarna kwam steeds meer werk van eigen hand, waaronder de grote hits ''[[Lea (The Cats)|Lea]]'', ''[[Why (The Cats)|Why]]'', ''[[Marian (The Cats)|Marian]]'', ''[[Magical mystery morning]]'', ''[[Where have I been wrong (single)|Where have I been wrong]]'', ''[[Let's dance (The Cats)|Let's dance]]'' en ''[[There has been a time]]''. De meest verkochte single is ''[[One way wind (single)|One way wind]]''. The Cats verkochten meer dan dertien miljoen geluidsdragers. 36 singles kwamen in de [[Nederlandse Top 40|Top 40]] terecht, waarvan vijf op nummer 1 en negentien in de Top 10. In de alltimelijst [[Top 2000 (Nederland)|Top 2000]] zijn in de loop van de tijd dertien nummers opgenomen.
 
De band trad op in binnen- en buitenland, waaronder [[Indonesië]], [[Suriname (hoofdbetekenis)|Suriname]] en op de [[Nederlandse Antillen|Antillen]]. Twee albums werden in de Verenigde Staten geproduceerd door [[Al Capps]]. In 1974 was er een optredenstop van ongeveer een jaar. In deze periode brachten drie bandleden soloalbums uit. Na een hervatting van de optredens viel de band in 1979 geheel uit elkaar. Vervolgens was er van 1982 tot 1985 een comeback. In 1994 was er nog een vergeefse poging hiertoe door drie bandleden zonder Piet Veerman. Kort na de eeuwwisseling werden twee [[tributeband]]s opgricht en vijftien jaar later nog een derde.
 
== Biografie ==
Regel 75:
The Cats bouwden een groeiende schare fans op waarvan sommigen hen nareisden tijdens optredens. Toen een van hen, Lia Vertelman, was omgekomen tijdens een verkeersongeval, greep dat [[Arnold Mühren (The Cats)|Arnold Mühren]] zo aan dat hij contact zocht met haar moeder. Zij vertelde hem dat ze geregeld ''[[Goodbye baby (Baby goodbye)|Goodbye baby, baby goodbye]]'' van The Cats draaide als troost voor het verlies van haar dochter. Het inspireerde hem tot het schrijven van het lied ''[[Lea (The Cats)|Lea]]''. Om ongewenste publiciteit te voorkomen, sprak hij met haar moeder af dat The Cats het verhaal achter de tekst niet naar buiten zouden brengen. Hierdoor bleef het voor langere tijd verborgen.<ref name="T&V 1999 45-73" /> Toen Lia's moeder in december 2010 overleed, werd in haar handtasje de briefwisseling met Mühren teruggevonden.<ref name="ND Herman Veenhof 2014">Herman Veenhof (16 mei 2014) [https://www.nd.nl/nieuws/muziek/the-cats-glad-en-grijsgedraaid.417231.lynkx ''The Cats: glad en grijsgedraaid''], ''Nederlands Dagblad''</ref>
 
''Lea'' (1968) werd het eerste nummer op een [[A-kant]] dat door een Cat was geschreven.<ref name="T&V 1999 45-73" /> De single werd 174.000 maal verkocht.<ref name="Martijn van Stuyvenberg">Martijn van Stuyvenberg (2014) ''50 jaar Top 40'', {{ISBN |978-9021558271}}, pag. 19-22</ref> Mühren schreef het met Piet Veermans stem in zijn gehoor. Tijdens het schrijven hield hij rekening met zijn stembereik, welke woorden hij goed kon brengen en wat hij mooi kon zingen. Zijn liedjes en het stemgeluid van Piet Veerman werden in de volgende jaren bepalend voor het succes van The Cats.<ref name="Veronica 1983" /> ''Lea'' werd de eerste nummer 1-hit van de band in Nederland<ref name="T&V 1999 45-73" /> en betekende ook de doorbraak in Vlaanderen, waar het op nummer 6 belandde.
 
Mühren had tijdens reizen vaak een kleine [[cassetterecorder]] bij zich waarop hij een melodie infloot die op dat moment door zijn hoofd ging. Later werkte hij die dan verder uit en zette Jaap Schilder de akkoorden eronder.<ref name="NPS Sinlge luck">NPS (12 maart 1997) ''Single luck: One way wind'', televisiedocumentaire, te zien op de dvd [http://www.discogs.com/Cats-Those-Were-The-Days/release/674803 Those were the days] uit 2006</ref> Een volgende hit uit zijn pen was ''[[Why (The Cats)|Why]]'' (1969). Het was bedoeld als duet voor Piet en Cees Veerman, om te voorkomen dat het publiek dacht dat Cees naar de achtergrond was geschoven. Over de eerste opnames waren The Cats echter niet tevreden en tijdens de tweede poging was Cees ziek, zodat het nummer werd opgenomen door Piet Veerman en Arnold Mühren. Het werd de tweede nummer 1-hit. Nadat ''[[Scarlet ribbons]]'' dat jaar in de top 3 belandde, leverde Mühren opnieuw een nummer 1-hit aan, ''[[Marian (The Cats)|Marian]]''.<ref name="T&V 1999 45-73" /> Hierna volgden geen nummer 1-hits meer van zijn hand, maar nog wel de top 3-hits ''[[Magical mystery morning]]'' (1970), ''[[One way wind (single)|One way wind]]'' (1971) en ''[[There has been a time]]'' (1972). ''[[Maribaja]]'' (1973) belandde op nummer 6 en werd ook door Mühren geschreven.
Regel 88:
In het tweede jaar van hun succes ontvingen The Cats de hoogste onderscheiding in de Nederlandse popmuziek, een [[Edisons 1969|''Edison Populair'' (1969)]]. Ze ontvingen de prijs uit handen van [[Mies Bouwman]] tijdens het ''[[Grand Gala du Disque]]''. Diezelfde avond gaven ze hun eerste [[Live-uitzending|liveoptreden]] op de televisie.<ref name="T&V 1999 45-73" />
 
De grootste hit die de band wereldwijd had, is ''[[One way wind (single)|One way wind]]'' (1971). Het was niet alleen de meest verkochte single, maar werd ook nog ongeveer 150 maal [[cover (muziek)|gecoverd]].<ref>ANP Kippa (18 april 2014), [http://www.tubantia.nl/algemeen/show/complete-werk-the-cats-gepresenteeerd-1.4322461 ''Complete werk The Cats gepresenteerd''], ''Tubantia''</ref> Mühren vermoedt dat hij de inspiratie opgedaan had tijdens hun tournee op de Antillen, omdat de bomen daar door de [[passaat]]wind allemaal naar dezelfde kant wijzen. Het betekende de doorbraak in [[Duitsland (hoofdbetekenis)|Duitsland]], waar meer dan een miljoen exemplaren werden verkocht. In 1973 werd de band voor zijn eigen composities bekroond met een [[Gouden Harp]].<ref name="T&V 1999 45-73" />
 
=== Optredens in binnen- en buitenland ===
Regel 96:
In maart 1970 reisden ze af naar Suriname en de Nederlandse Antillen. Op het vliegveld in Suriname stonden duizenden mensen te wachten en The Cats dachten dat er die dag mogelijk een staatshoofd zou landen. Pas daarna ontdekten ze dat de menigte er voor henzelf was. Hun sterrenstatus werd nog eens benadrukt toen ze tussendoor voor een optreden naar [[Cayenne (stad)|Cayenne]] in buurland [[Frans Guyana]] gingen. Op een aankondigingsbord werden The Cats daar gepresenteerd als ''second best [[The Beatles|Beatles]]''.{{refn|group=noot|''N° 2 APRÈS les BEATLES "LES CATS"'', tekst op het aankondigingsbord in Cayenne, Frans Guyana - Tol & Veerman (1999), pag. 85}}<ref name="T&V 1999 36-43, 74-85 en 106" />
 
Een van de meest memorabele reizen voor The Cats zelf, was het bezoek aan [[Indonesië]] in 1971.<ref name="De Boer 2006" /> Bij elkaar gaven ze daar vijftien optredens.<ref>''Het Vrije Volk'' (10 maart 1971) [http://www.delpher.nl/nl/kranten/view?query=%22The+Cats%22&coll=ddd&page=1&facets%5Btype%5D%5B%5D=artikel&facets%5Bspatial%5D%5B%5D=Landelijk&maxperpage=50&identifier=ddd%3A010957484%3Ampeg21%3Aa0195&resultsidentifier=ddd%3A010957484%3Ampeg21%3Aa0195 ''The Cats naar Indonesië'']</ref> In [[Jakarta]] traden ze in een stadion twee maaltweemaal per avond op voor 16.000 bezoekers per keer. Verder gaven ze optredens en interviews voor radio en televisie en werd door de [[VARA]] een documentaire met ze opgenomen.<ref name="Indonesië">VARA (1971) ''The Cats in Indonesië'', televisiedocumentaire, in 2008 opnieuw uitgebracht op dvd</ref>{{Clearleft}}
 
=== Stemproblemen voor Cees Veerman ===
Regel 105:
 
=== 'Tourneeziekte' ===
Onderling botste het geregeld tussen de bandleden en na de tournee naar [[Suriname (hoofdbetekenis)|Suriname]] in 1969 waren de spanningen al eens zo hoog opgelaaid, dat de band drie weken uit elkaar lag.<ref name="Golsteijn" /> Manager [[Jan Buijs (muziekmanager)|Jan Buijs]] (''Tuf'') vervulde vaak een rol om de gelederen bij elkaar te houden. [[Karel Hille]], toenmalig Hoofd Promotie bij Bovema, beschreef diens overwicht als volgt: "Als Jan Buijs er niet was geweest, waren The Cats veel eerder uit elkaar gegaan. Niet omdat het zulke moeilijke jongens waren om mee te werken, maar ze waren lastig voor elkaar en lastig voor zichzelf."<ref name="T&V 1999 45-73" /> Verder wist Theo Klouwer de gemoederen vaak met humor tot bedaren te brengen.<ref name="T&V 2014 44-47, 55, 76, 79" />
 
De onderlinge conflicten zijn door journalist [[Jip Golsteijn]] weleens uitgelegd als 'Tourneeziekte'. Hij kende het woord uit het Engels en beschreef het als een "mengsel van verveling en overwerktheid die elke irritatie tijdens lange tournees uitbouwt tot een levensgroot conflict." Conflicten werden niettemin ook steeds weer bijgelegd.<ref name="Golsteijn" />
Regel 113:
=== Amerikaanse uitstap (1974-1975) ===
[[Bestand:The Cats - TopPop 1974 1.png|thumb|260px|Een optreden van The Cats in ''[[Toppop]]'' in maart 1974. V.l.n.r. [[Piet Keizer (The Cats)|Piet Keizer]], [[Jaap Schilder (The Cats)|Jaap Schilder]], [[Theo Klouwer]], [[Cees Veerman (The Cats)|Cees Veerman]], [[Piet Veerman]] en [[Arnold Mühren (The Cats)|Arnold Mühren]].]]
Ondanks de vele hits waren de successen uitgebleven in de [[Engels (hoofdbetekenis)|Engelstalige]]talige landen. In de VS had Bob Mercer van Fantasy Records The Cats jarenlang [[plugger|geplugd]]. De reactie die hij telkens van [[diskjockey|diskjockey's]] kreeg was dat de zangstemmen fantastisch waren, maar de orkestratie uit het jaar 1948 klonk.<ref name="Golsteijn & Scholten">Jip Golsteijn en Berry Zand Scholten (9 maart 1974) [http://www.delpher.nl/nl/kranten/view?query=Lost+on+larrabee&coll=ddd&identifier=ddd%3A110592198%3Ampeg21%3Aa0112&resultsidentifier=ddd%3A110592198%3Ampeg21%3Aa0112 ''Lost on Larabee - Fantasy ziet nieuwe Creedence in onze Cats''], ''Popscore'' in ''De Telegraaf''</ref> Daarnaast waren de teksten van The Cats aangekomen als ''Sinterklaasrijmpjes''<ref name="Golsteijn" /> en als ''taal van de straat''. Ook ontbrak het aan bruggetjes in de nummers.{{refn|group=noot|Citaat van Frank Jansen, in 1974 programmaleider bij EMI: "Bovendien had bijna geen enkele song een bridge. Het was allemaal couplet, couplet, refrein. Soms nog een stukje instrumentaal, refrein. De gangbare opbouw moet eigenlijk zijn: couplet, couplet, refrein, instrumentaal, bridge of iets verrassends, zodat de luisteraar denkt dat het liedje opgefrist verdergaat. Dat zat nog niet in het Nederlandse systeem." – ''Lost on Larabee'' (2014), pag. 100}}<ref name="T&V 2014 82-88, 92-93, 97-98, 100 en 112">Tol & Veerman (2014), pag. 82-88, 92-93, 97-98, 100 en 112</ref>
 
In die tijd had Fantasy Records een grote behoefte aan het vinden van een nieuwe succesvolle popgroep. Feitelijk was er niet meer van overgebleven dan een [[jazz (hoofdbetekenis)|jazz]][[platenlabel|label]], nadat hun melkkoe [[Creedence Clearwater Revival]] ermee was gestopt. Met de Californische band [[Redwing (band)|Redwing]] hadden ze geen geluk gehad en de hoop was nu gevestigd op The Cats.<ref name="Golsteijn & Scholten" />
 
Van EMI-zijde werd gehoopt dat met een keuze voor een Amerikaanse producer een geluid werd bereikt die meer bij de Amerikaanse markt paste.<ref name="Golsteijn" /> Ook maakte het deel uit van het plan om de spanningen binnen de band op te lossen.<ref name="T&V 2014 5-7, 11-13, 16, 25-32">Tol & Veerman (2014), pag. 5-7, 11-13, 16 en 25-32</ref> Dat bestond er bijvoorbeeld ook uit om naar de vroegere situatie terug te keren, waarin repertoire werd gespeeld dat buiten de groep werd geschreven.<ref name="Golsteijn" />
 
Onder leiding van [[Snuff Garrett]] werd het Amerikaanse werk opgenomen. Als producer en arrangeur voor het nieuwe werk koos hij [[Al Capps]] uit.<ref name="T&V 2014 82-88, 92-93, 97-98, 100 en 112" /> Deze bracht in 1974 in [[Los Angeles (hoofdbetekenis)|Los Angeles]] met The Cats en een groep sessiemuzikanten de elpee ''[[Love in your eyes (album)|Love in your eyes]]'' tot stand. In maart 1975 volgde ook nog een tweede Capps-elpee, ''[[Hard to be friends (lied)|Hard to be friends]]''.<ref name="T&V 2014 5-7, 11-13, 16, 25-32" /> Aanvankelijk was het niet de bedoeling geweest om het Amerikaanse werk in Nederland uit te brengen. Uiteindelijk gebeurde dat toch, ondanks het risico dat fans erop zouden afknappen.<ref name="Golsteijn & Scholten" />
 
=== Optredenstop en soloprojecten ===
Regel 136:
 
=== ''[[Third life]]'' (1982-1985) ===
[[Bestand:The Cats - Nederland Muziekland 1983 4.png|{{largethumb}}|The Cats tijdens een optreden in ''[[Nederland Muziekland]]'' van [[Veronica Omroep Organisatie|Veronica]] op 17 augustus 1983 in [[Alkmaar (hoofdbetekenis)|Alkmaar]]. V.l.n.r. [[Jaap Schilder (The Cats)|Jaap Schilder]], [[Theo Klouwer]], [[Piet Veerman]], [[Arnold Mühren (The Cats)|Arnold Mühren]] en [[Cees Veerman (The Cats)|Cees Veerman]].]]
Chris van Tilburg, een vriend van The Cats, vroeg in 1982 om twee nummers voor hem op te nemen. Het ging om een single met ''[[La diligence|La Diligence]]'' en op de B-kant ''[[El Paso (Marty Robbins)|El Paso]]'', gelijknamig aan zijn twee dancings in [[Heerlen]]. De single was bedoeld als kerst- en nieuwjaarscadeau voor zijn gasten. Nadat de single op [[Hilversum 3]] was afgespeeld, kwam de roep om hem officieel uit te brengen. Aldus geschiedde en de single bereikte aan het begin van 1983 nummer 11 in de Top 40.<ref name="De Boer 2006" /> Dit viel samen met de documentaire ''The story of The Cats'' van ''Veronica'' en de top 5-hit voor [[Next One]] met hun [[Medley (muziek)|medley]] ''[[Cats for ever]]''.<ref name="Veronica 1983" />
 
Regel 164:
Kort na de eeuwwisseling werden twee [[tributeband]]s opgericht met repertoire van The Cats. Als eerste werd in 2001 de [[Tribute To The Cats Band]] opgericht.<ref name="Muziekencyclopedie">Muziekencyclopedie, lemma's van [http://www.muziekencyclopedie.nl/action/entry/The+Cats The Cats] en [http://www.muziekencyclopedie.nl/action/entry/Wim+Jongbloed Wim Jongbloed]</ref><ref>The Cats Aglow Band, [http://www.thecatsaglow.nl/?page_id=24 biografie van The Cats Aglow]</ref> De band bracht twee singles uit die de [[Single Top 100]] bereikten; verder kwamen nog twee albums in de [[Album Top 100|albumtop]] terecht. Een ervan, ''[[Songs to remember (Tribute To The Cats Band)|Songs to remember]]'', bereikte nummer 15 en stond 18 weken genoteerd. De band heeft niet alleen [[cover (muziek)|covers]] uitgebracht, maar ook eigen repertoire.
 
De andere tributeband is [[The Cats Aglow Band]]. Cees Veerman trad in 2008 met hen op als gastmuzikant in [[Koninklijk Theater Carré|Carré]] in [[Amsterdam (hoofdbetekenis)|Amsterdam]]. Ze waren toen de ondersteuningsband van de Amerikaanse zanger [[Willy DeVille]].<ref>''Magic Music Magazine'' (15 maart 2014) [https://magicmusicnlmagazine.com/2014/03/15/thecats/ The Cats - zanger Cees Veerman overleden op re-releasedag "Trying to explain"]</ref> In de jaren erna gaf Piet Veerman meerdere optredens met deze tributeband.<ref>NPO ''3FM'', [http://www.3fm.nl/artiest/1525/the-cats/biografie The Cats]</ref>
 
Vijftien jaar later werd de Nederlands-Duitse 8-mansformatie The Cats in the House opricht rond Twente / Nordhorn (D).
Regel 204:
Na enkele jaren wijzigde de muziekstijl van The Cats en kwam de nadruk steeds meer te liggen op muziekstukken die ze met meer melodie en in [[close harmony|harmonie]] zongen. Hieraan voegde [[Wim Jongbloed]] orkestraties toe. Bijkomend was de wisseling van de leadzanger, waardoor de dramatiek in het stemgeluid van Piet Veerman klankbepalend werd.<ref name="NPS Sinlge luck" />
 
Indien het afweek van de palingsound, liepen de muziekstijlen in de praktijk ver uit elkaar, van stevige [[rock]]muziek als ''[[Linda (The Cats)|Linda]]'' tot [[rock-'n-roll (hoofdbetekenis)|rock-'n-roll]] als ''[[Come on girl (The Cats)|Come on girl]]'' (1972); van [[psychedelische muziek|psychedelische]] muziek als ''[[Don't waste your time (The Cats)|Don't waste your time]]'' tot [[sunshine pop]] als ''[[Don't waste my time (The Cats)|Don't waste my time]]''; van [[funk]]/[[soul]] als ''[[Second pair of eyes]]'' tot [[countrymuziek]] als ''[[Nashville (The Cats)|Nashville]]''. Verder waren er [[ballad]]s als ''[[It's over now]]'' en ''[[Irish]]'' en enkele [[instrumentale muziek|instrumentale nummers]] als ''[[Silent breeze]]''.
 
=== Grondleggers van de palingsound ===
{{Zie hoofdartikel|Palingsound}}
De lyrische, melodieuze en enigszins weemoedige muziek van The Cats<ref name="Johan van Sloten - singles">Johan van Sloten (2006) ''50 jaar nummer 1-hits, 1956-2006, Top 40'', H.J.W. Becht's Uitgevers-Maatschappij, {{ISBN |978-9023011798}}, pag. 74, 76, 83, 92 en 118</ref> kreeg al in de beginperiode de naam '[[palingsound]]' mee.{{refn|group=noot|De muziek van The Cats kreeg al in de beginperiode de naam "[[palingsound]]" mee. Een vroege vermelding is bijvoorbeeld van ''[[Het Vrije Volk]]'' in maart 1968, waar hun debuutalbum werd aangekondigd met: "... de sound is volgens kenners 'een typische palingsound'." – ''Het Vrije Volk'' (26 maart 1968) ''Cats''}}<ref>''Het Vrije Volk'' (26 maart 1968) [http://www.delpher.nl/nl/kranten/view?query=palingsound&page=1&maxperpage=50&sortfield=date&coll=ddd&identifier=ddd%3A010956581%3Ampeg21%3Aa0248&resultsidentifier=ddd%3A010956581%3Ampeg21%3Aa0248 ''Cats'']</ref> Deze naam werd bedacht door [[Radio Veronica (zeezender)|Veronica]]-dj [[Joost den Draaijer]] en verwijst naar de palingvisserij waar Volendam bekend om staat. Wat ook meespeelde was het feit dat Cats-manager [[Jan Buijs (muziekmanager)|Jan Buijs]] tijdens het [[plugger|pluggen]] altijd een pondje [[paling]] voor Den Draaijer meenam. De bandleden waren er eerst niet gelukkig mee en zagen het als een spotnaam. Door de successen werd dat later anders.<ref name="T&V palingsound" />
 
[[Jip Golsteijn]] over hun stijl: "The Cats hebben wonderlijk en zonder dat ze dat per se wilden of zelfs maar beseften de [[rhythm-and-blues]] van [[The Coasters]] en [[The Drifters (Amerikaanse band)|The Drifters]] ... gemengd met Volendammer katholieke [[koorzang]]. Ze waren eigenlijk olie en water aan het mengen en het lukte nog ook."<ref name="T&V 1999 36-43, 74-85 en 106" />
Regel 220:
== Trivia ==
=== The Cats en het WK-voetbal ===
In 1974 besloten The Cats geen optredens meer te geven. Wel maakten ze een uitzondering voor het [[Nederlands voetbalelftal (hoofdbetekenis)|Nederlandse elftal]] tijdens het [[wereldkampioenschap voetbal 1974|WK-voetbal van 1974]]. Op 30 juni vond dit optreden plaats in het Waldhotel Kräuterkrämer in [[Münster (stad)|Münster-Hiltrup]]. Na afloop publiceerde de Duitse journalist Duido Frick in ''[[Bild|Bild-Zeitung]]'' dat [[Johan Cruijff|Cruijff]] en enkele andere voetballers de nacht met drie naakte vrouwen in het zwembad hadden doorgebracht. Het verhaal bleek later verzonnen, maar leidde toen tot veel onrust onder de voetbalvrouwen.<ref>Tol en Veerman (2008), pag. 43-44</ref><ref>Walter M. Straten (2 juni 2010) [http://www.bild.de/sport/fussball/bild/machte-deutschland-1974-zum-weltmeister-36218576.bild.html ''Holland-Verlierer enthüllt - BILD machte Deutschland 1974 zum Weltmeister''], ''Bild Zeitung''</ref> Decennialang werd het feestje met The Cats in verband gebracht met dit schandaal.<ref>Het Nieuwsblad (21 april 2007) [http://www.nieuwsblad.be/cnt/ghh1b92oi ''Cruijff dacht al tijdens WK '74 aan stoppen''], boekrecensie van ''Johan Cruijff'' (2007), diverse schrijvers, {{ISBN |978-9081165419}}</ref><ref>Paul Onkenhout (21 december 2002) [http://www.volkskrant.nl/dossier-archief/the-cats-in-waldhotel-krautkramer~a632373/ ''The Cats in Waldhotel Krautkrämer''], ''De Volkskrant''</ref>
The Cats speelden ook een rol in de prestaties van het Nederlands elftal op het [[wereldkampioenschap voetbal 1978|WK-voetbal van 1978]]. Nederland begon het toernooi moeizaam en na de eerste ronde werd een cassettebandje met de grootste hits van The Cats opgestuurd. Vervolgens won het elftal de ene na de andere wedstrijd totdat het cassettebandje net voor de laatste wedstrijd werd gestolen. Volgens voetballer [[Ruud Krol]] werd het ritueel door die diefstal onderbroken en had het onbewust een rol in het verlies van de wedstrijd in de finale.<ref>Erik Oudshoorn en Koen Greven (10 juli 2010) [http://www.nrc.nl/handelsblad/2010/07/10/pijn-van-een-verloren-wk-finale-slijt-nooit-11918414 ''Pijn van een verloren WK-finale slijt nooit''], ''NRC''</ref>
Regel 226:
=== Overige ===
* [[Wally Tax]] was eind jaren zestig een gevierd zanger. In deze tijd trad hij echter een keer op voor een publiek van slechts vijftig mensen. Op navraag bij de zaalhouder waar dat aan kon liggen, motiveerde die het met: "De Cats zitten hier vlakbij."<ref name="Golsteijn" /> Eenzelfde situatie deed zich ook voor met de [[Golden Earring]]. Later die avond bracht gitarist [[George Kooymans]] The Cats nog een bezoek.<ref name="T&V 2008 87-89">Tol en Veerman (2008), pag. 87-89</ref>
* In 1970 ontvingen The Cats [[goud (muziek)|gouden platen]] voor de singles ''[[Marian (The Cats)|Marian]]'' en ''[[Why (The Cats)|Why]]'' en het album ''[[Colour us gold]]''. Deze ontvingen ze in [[Londen (hoofdbetekenis)|Londen]] uit handen van de zanger [[Cliff Richard]].<ref name="T&V 2008 87-89" />
* De fanclub heette The Cats Clan en gaf tweemaandelijks hun lijfblad uit met de titel ''C(l)atspraat''.<ref name="T&V 1999 45-73" /> De club werd gefinancierd door middel van een jaarlijks optreden van The Cats.<ref>Harry Knipschild (23 januari 2013) [http://www.harryknipschild.nl/harryknipschild.nl/index.php/verhalen-over-popmuziek/248-134-over-de-beatles-en-de-cats-in-1967 ''Over de Beatles en de Cats in 1967'']</ref>
* Na een optreden in Friesland reed Piet Veerman in zijn eigen auto naar huis. Onderweg kwam hij vijf [[liften|lifters]] tegen die hij herkende van het optreden. Hij pikte ze op en zette ze daarna een voor een thuis af. De laatste vroeg of hij mee naar binnen wilde komen. Veerman kwam mee en zijn fan lichtte toe: "Als ik binnenkom en zeg dat Piet Veerman me heeft thuisgebracht, zeggen ze dat ik niet zoveel moet zuipen."<ref name="T&V 1999 36-43, 74-85 en 106" />
Regel 237:
In 2006 werden The Cats bekroond voor de verkoop van tot dan toe meer dan dertien miljoen geluidsdragers. Tientallen platen bereikten de status van [[goud (muziek)|goud]], waaronder hun album van dat jaar, ''[[Those were the days (album van The Cats)|Those were the days]]''.<ref name="T&V 2008 87-89" /> In de [[Nederlandse Top 40|Top 40]] kwamen 36 singles terecht, waarvan vijf op nummer 1, twee op nummer 2 en vijf op nummer 3. Bij elkaar belandden 19 singles in de Top 10. In de [[Hilversum 3 Top 30]] en [[Nationale Hitparade]] van [[Hilversum 3]] stonden the Cats genoteerd met 34 singles, waarvan vijf op nummer 1 en 22 in de Top 10. In de alltimelijst [[Top 2000 (Nederland)|Top 2000]] zijn in de loop van de tijd dertien nummers van deze band opgenomen; in de [[Volendammer Top 1000]] (2013) stonden 73 nummers genoteerd.
 
In 2006 werden de vier nog levende Cats benoemd tot lid in de [[Orde van Oranje-Nassau]] (drummer Theo Klouwer overleed in 2001). Ervoor waren de bandleden drie maaldriemaal uitgeroepen tot ereburger, namelijk van [[Los Angeles (hoofdbetekenis)|Los Angeles]] (1974), [[Aruba]] (2004) en [[Edam-Volendam]] (2004).<ref name="T&V 2014 82-88, 92-93, 97-98, 100 en 112" />{{refn|group=noot|Het is niet geheel duidelijk of het ereburgerschap door Los Angeles of Californië werd verstrekt. Piet Veerman heeft het op [http://www.pietveerman.nl/highlights/ zijn website] over Los Angeles, Tol en Veerman noemden in zijn biografie nog Californië (2008, pag. 88) en in ''Lost on Larabee'' Los Angeles (2014, pag. 118) en de Muziekencyclopedie heeft het over Californië. In dit artikel wordt uitgegaan van Los Angeles.}}
 
== Discografie ==
The Cats brachten hun eerste drie singles uit bij het kleine Amsterdamse [[Durlaphone]] en tekenden op 11 januari 1966 een contract bij [[Bovema]] in [[Heemskerk (hoofdbetekenis)|Heemskerk]]. Op 17 december 1970 tekenden The Cats een nieuw contract met [[Bovema]]-[[EMI Music|EMI]]. Sinds dat contract werden hun platen in 38 landen uitgebracht.<ref name="T&V 1999 45-73" /> In sommige landen, zoals Indonesië, werden minder platen gekocht, omdat hun muziek werd verspreid via illegale kopieën op [[muziekcassette]]s.<ref name="T&V 2014 44-47, 55, 76, 79" /><ref name="T&V 2014 5-7, 11-13, 16, 25-32" /> Durlaphone bracht de singles uit onder eigen naam en onder sublabels als Almadisc en Omega; Bovema gebruikte voor het werk van The Cats aanvankelijk alleen het sublabel Imperial.<ref>Alex Glitlin Nederpop Encyclopaedia, [http://www.alexgitlin.com/cats.htm The Cats]</ref>
 
De albums ''[[Love in your eyes (album)|Love in your eyes]]'' en ''[[Hard to be friends (lied)|Hard to be friends]]'' werden in opdracht van EMI door het Amerikaanse Fantasy Records geproduceerd.<ref name="T&V 2014 5-7, 11-13, 16, 25-32" /> Vanaf hun comeback in de jaren tachtig, brachten ze hun platen in eigen beheer uit. De distributie gebeurde toen door [[Boni Records]].<ref name="T&V 2014 82-88, 92-93, 97-98, 100 en 112" />
Regel 249:
De volgende lijst bevat de albums ([[langspeelplaat|elpees]] en [[compactdisc|cd's]]) die in Nederland zijn uitgebracht; eventuele noteringen zijn de posities in de Album Top.
 
Slechts enkele voorbeelden van albums die in andere landen verschenen zijn: ''45 lives'' (1970, VS) en ''Lo mejor'' (1972, Spanje) en ''[[Katzen-spiele]]'' (1972, Duitsland). Het laatste album onderscheidt zich van de andere landen, doordat alle nummers Duitse vertalingen zijn. Verder verscheen in het [[Frans (hoofdbetekenis)|Frans]] nog ''Sois ma femme'', een vertaling van ''[[Be my day]]''.
 
{| class="wikitable" style="margin: 0.5em 1em 0.5em 0; font-size: 85%; text-align: center;"
Regel 365:
=== Singles ===
{{Zie ook|Zie ook [[lijst van nummers van The Cats]]}}
Hieronder staan de singles die in Nederland zijn uitgebracht. Er zijn ook singles in het buitenland uitbracht die een andere samenstelling hadden. Zo stond ''[[I walk through the fields]]'' in 1970 bijvoorbeeld in [[Japan (hoofdbetekenis)|Japan]]<ref>''Music Stack'', [https://web.archive.org/web/20140826113525/http://www.musicstack.com/item/208457554 ''I walk through the fields''], A-kant in Japan</ref> op de A-kant van een single, terwijl het in Nederland de B-kant was van ''[[Magical mystery morning]]''. In Duitsland kwamen ook singles in het Duits uit.
 
Hieronder volgt een overzicht van de singles waarvan hitnoteringen bekend zijn. De buitenlandse hitnoteringen zijn waarschijnlijk niet compleet. Zo zouden ook de hitlijsten van Australië, Japan<ref name="T&V 2014 44-47, 55, 76, 79" /><ref name="T&V 2014 82-88, 92-93, 97-98, 100 en 112" /> en Spanje zijn bereikt.<ref name="Johan van Sloten - singles" />
Regel 543:
* Discografie: [https://www.discogs.com/artist/325880-The-Cats Discogs], [http://www.45cat.com/artist/the-cats-2 45cat], [http://www.thecats.nl/SimonDeen/discography.htm]/[http://www.thecats.nl Sam Deen]
* Hitnoteringen, [http://www.top40.nl/top40-artiesten/cats-nld-the Nederlandse Top 40], [http://dutchcharts.nl/search.asp?search=The%20Cats&cat=s Dutch Charts] (Nationale Hitparade, Vlaamse Ultratop, e.a.), [http://www.chartsurfer.de/artist/the-cats-nl/eur.html Chart Surfer], [http://www.billboard.com/artist/391818/cats/chart Billboard]
* Johan Tol en Michel Veerman (1999), ''One way wind: de geschiedenis van de palingsound'', {{ISBN |9028814469}}
* Jip Golsteijn (1973), ''De Cats, een Hollands succesverhaal'', oktober 1973, herdruk in 2008, {{ISBN |978-9030500414}}
* Dick de Boer (2006), ''Palingsound: 100 jaar muzikaal bloed in Volendam'', {{ISBN |978-9058975157}}
* Johan Tol en Michel Veerman (2008), ''Piet Veerman, the story of...'', {{ISBN |978-9075717761}}
* Johan Tol en Michel Veerman (2014), ''Lost on Larrabee - The 'Love in your eyes' recordings in L.A.''
===Noten===
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Cats"