Gouden Eeuw (Nederland): verschil tussen versies

[[Johan van Oldenbarnevelt]] heeft in hoge mate een stempel gedrukt op het politiek bestel zoals dat tijdens de eerste decennia na de moord op Willem van Oranje vorm kreeg. Hij was ontegenzeggelijk de politieke leider; de fundamentele beslissingen wat betreft het buitenlands beleid werden door hem genomen. Steeds stond voor Van Oldenbarnevelt het belang van Holland voorop. Onwillige provincies werden vroeg of laat tot de orde geroepen. In financieel opzicht waren alle gewesten van Holland afhankelijk.

 

[[Bestand:Betekende de moord van Johan de Witt het einde van de Gouden Eeuw (5 5).webm|{{largethumb}}|College [[Maarten Prak]] ([[Universiteit Utrecht]]) over de vraag of de moord op de gebroeders Johan en Cornelis de Witt het einde van de Gouden Eeuw betekende]]

Na het [[Eerste Stadhouderloze Tijdperk]] en de [[derde Nederlands-Engelse Oorlog]] werd koning [[Jacobus II van Engeland]] onttroond door het [[Parlement van Engeland|Engelse Parlement]]. Diens schoonzoon, de Nederlandse stadhouder [[Willem III van Oranje-Nassau|Willem III]], getrouwd met [[Maria II van Engeland|Mary]], werd in 1689 gevraagd om ook koning van [[Engeland]] te worden. Willem had daar wel oren naar, en viel met een grotendeels Nederlands leger Engeland binnen. In zekere zin waren de Nederlanders de laatsten die Engeland met succes 'veroverd' hebben, in de zin van een geslaagde grootschalige militaire inval, betaald met Amsterdams geld. Het ging wel om een troonswisseling, niet om inlijving van Engeland bij de Nederlandse Republiek. Willem III moest om koning te mogen worden aan het Engelse Parlement ook meer macht geven. Met het bewind van Willem en Maria Stuart (in [[Groot-Brittannië]] bekend als de 'Glorious Revolution' van William and Mary) werd een eind gemaakt aan een heel roerige periode in de Engelse geschiedenis, waarin ook de Engelsen voorgoed afrekenden met hun [[absolutisme|absolutistische]] koningen.