|
| onderschrift4 =
}}
De '''Nieuwe Waterweg''' is het laatste stuk van de verbinding van [[Rotterdam]] met zee, en kwam in [[1872]] tot stand. De lengte van deze doorgraving van de duinen bij wat nu [[Hoek van Holland]] heet, maar destijds tot de gemeente [['s-Gravenzande]] behoorde, bedroeg 4,3 km. Door de verbreding van het strand is zehij nu wat langer: tot aan het eind van de splitsingsdam die hij deelt met het Calandkanaal, waar de Maasmond begint ca.circa 7 km. Vanaf 1877 werd de doorgang belangrijk verbreed en verdiept en kwam echt een nieuwe waterweg tot stand.<ref>Van der Ven, G.P., ''De Nieuwe Waterweg en het Noordzeekanaal; een waagstuk'', 2008, onderzoek iov. de Deltacommissie</ref>
== Geschiedenis ==
[[File:Rotterdam en de nieuwe waterweg naar zee, 1857.jpg|thumb|left|Ontwerp van Nieuwe Waterweg volgens Plan Caland, 1857-1863]]
[[Bestand:Vaargeul Nieuwe Waterweg.JPG|thumb|links|Vaargeul Nieuwe Waterweg]]
De wet van 24 januari [[1863]] maakte het mogelijk "in het belang van handel en scheepvaart (...) den waterweg van Rotterdam naar zee te verbeteren". Deze verbetering strekte zich uit van "Krimpen" tot "den Hoek van Holland". [[Waterbouwkunde|Waterbouwkundig]] ingenieur [[Pieter Caland]] kreeg de opdracht van de Waterstaatdienst Holland om “de Hoek van Holland” door te steken, en de Rijnmonding tot aan zee door te trekken. Eerder waren al in [[1731]] door [[Nicolaus Cruquius]] (1678–1754) ontwerpen voor een doorgraving gemaakt. Caland bedacht, in tegenstelling tot Cruqius, een oplossing ter voorkoming van het weer dichtslibben. Calands plan hield meer in dan een simpele doorgraving tot een bepaalde dieptelijn voor de kust.
Eerder waren al in [[1731]] door [[Nicolaus Cruquius]] (1678–1754) ontwerpen voor een doorgraving gemaakt. Caland had echter in tegenstelling tot Cruqius een oplossing ter voorkoming van het weer dichtslibben bedacht. Calands plan hield dus meer in dan een simpele doorgraving tot een bepaalde dieptelijn voor de kust.<br />
De waterstaatdienst had geen alternatieven meer en gaf Caland de opdracht om de doorsteek te maken om de Rotterdamse haven niet in verval te laten raken. De uitvoering van de werken begonnen op 23 januari 1864 met het buitenwerk op het strand en in de zee. Met de landzijdige doorgraving kon vanwege de nodige onteigeningen pas in 1865 worden begonnen. Het begin van de doorgraving werd plechtig gesymboliseerd toen op 31 oktober 1866 de [[Willem van Oranje-Nassau (1840-1879)|Prins van Oranje]] de "eerste" spa ter verbetering van de waterweg van Rotterdam naar zee, in de grond stak.
De eerste fase van het werk bestond uit de [[onteigening]] van de boerengronden. Het waren percelen gelegen vanaftussen Rozenburg tot aan deen [[Hoek van Holland (gebied)|Hoek van Holland]]. In de tweede fase werden twee evenwijdige aan elkaar liggende [[dam (waterkering)|dammen]] aangelegd, dit duurde twee jaar. Tijdens het project kwam Caland met het voorstel om de dammen tot 2 km in zee aan te leggen, om de [[Zeestroom|stroming]] van de [[Noordzee]] zo veel mogelijk te breken, zodat er ook minder [[slib]] de vaargeul in zou komen. Nadat de aanleg van de dammen was voltooid werd begonnen met de derde fase. Hierbij werd de daadwerkelijke vaargeul gegraven. Deze werkzaamheden begonnen zoals gezegd in 1865. De grote hoeveelheden grond werden op hun beurt weer gebruikt om de dammen en [[Dijk (waterkering)|dijken]] te verstevigen.
Als laatste fase werden de dammen die de vaargeul van de zee en de [[rivier]] scheidden doorgestoken. De [[Rijn]] was grotendeels tijdelijk omgeleid via de [[Maas]], waardoor de oude [[Rijndelta]] een dusdanig laag peil had gekregen dat men de damwanden kon doorsteken. In [[1872]] werd de Nieuwe Waterweg een feit en was Rotterdam gemakkelijk bereikbaar.
Door stroming en [[erosie]] is de vaargeul enigszins verbreed. Vanwege de [[diepgang]] van de huidige [[Tanker|mammoettanker]]s moet de vaargeul echter constant worden [[Baggeren|uitgebaggerd]].
== Nieuwe Waterweg - (het) Scheur - Nieuwe Maas ==
De oostelijke grens van de Nieuwe Waterweg wordt gemarkeerd door de [[Maeslantkering]]. De Maeslantkering ligt precies achter of op de grens waar de naar het zuiden afbuigende rivier het [[Scheur (rivier)|Scheur]] werd afgedamd en vanaf waar de doorgraving van de duinen begon (zie hiernaast de tekening Overzicht ontwerp Nieuwe Waterwegen). De gehele verbinding van Rotterdam met zee bestaat nu derhalve uit een inmiddels genormaliseerde rivier en een klein stukje [[kanaal (waterweg)|kanaal]], te weten: de [[Nieuwe Maas]] vanaf Rotterdam, het Scheur vanaf de samenkomst [[Oude Maas]] en Nieuwe Maas tot en met de Maeslantkering, en ten slotte vanaf de Maeslantkering de Nieuwe Waterweg. Het is een drukbevaren [[scheepvaart]]route voor het [[haven]]gebied van Rotterdam, met uitzondering van de [[Europoort]] en de [[Maasvlakte]]. Er zijn geen obstakels zoals sluizen of bruggen die de verbinding van Rotterdam met zee belemmeren met uitzondering van de Maeslantkering, welkedie onder extreme weersomstandigheden gesloten kan worden. Er is een veer tussen [[Maassluis]] en [[Rozenburg (Zuid-Holland)|Rozenburg]] voor voetgangers, fietsers, personenauto's en vrachtauto's ([[Veer Maassluis-Rozenburg|Veer Maassluis]]).
Als laatste onderdeel van de [[Deltawerken]] werd in 1997 de Maeslantkering in werking gesteld. Deze [[stormvloedkering]] beschermt Rotterdam door twee beweegbare wanden in de Nieuwe Waterweg te laten afzinken bij een storm met meer dan 10-12 [[Schaal van Beaufort|Beaufort]] (noord)westenwind.<br />twee beweegbare wanden in de Nieuwe Waterweg te laten afzinken.
De gehele verbinding van Rotterdam met zee wordt als de Waterweg aangeduid.<br /> ▼
▲De gehele verbinding van Rotterdam met zee wordt als de Waterweg aangeduid. <br />
<gallery>
| 